Giles Ji Ungpakorn: Lack of Justice for Red Shirts | Robert Amsterdam Thailand
Giles Ji Ungpakorn: Lack of Justice for Red Shirts
The following article was contributed by academic and author Giles Ji Ungpakorn.
Red Shirt political prisoners, detained by the Abhisit military junta after the bloody crackdown against unarmed pro-democracy demonstrators in Thailand in May, are facing a total lack of justice with internationally recognised legal standards being blatantly ignored. This is more evidence of the total destruction of Democracy, Justice and the Rule of Law in Thailand since the 2006 military coup.
Prachatai the web-based newspaper, which the junta repeatedly tries to close down, reports that Red Shirt detainees in the north-east provinces of Ubon Rajatanee, Kon Kaen, Mahasarakarm, Mukdaharn and Udon Tanee are facing the following problems… and there is no reason to believe that other Red Shirt detainees are any better off elsewhere.
1. Police evidence used for Warrants of arrest is unclear and lacking in legal standards. So people have been arrested and detained under conditions where there is a lack of clear evidence.
2. Those issued with arrest warrants are sometimes unaware of the warrants. This means that they could be facing further charges of “resisting or avoiding arrest”.
3. Some of those who have been detained were assaulted by police while being arrested, despite not resisting arrest.
4. Police use threats and coercion to obtain “confessions”. It is standard practice to tell defendants that their punishment will be less severe if they confess, whether this is true or not and whether they are guilty or not.
5. Many defendants are denied proper legal representation.
6. Judges have decided to deny bail to Red Shirts, without using standard legal rules. The judges claim they will all try to escape court proceedings, despite having no evidence to prove this. The judges obviously see them as “political prisoners who are already guilty”.
7. Prison conditions are brutal and over-crowded.
8. Defendant’s families are suffering financial consequences. There is no welfare state in Thailand and the fabulously wealthy conservative elites are fiercely opposed to state welfare for citizens.
9. Those defendants who were shot or injured by security officers and those with long-term illnesses, are denied proper medical treatment.
The above situation needs to be considered along with the fact that:
1. The Department of Special Investigation (D.S.I.) believes that defendants are guilty before being tried in a court of law. Recently the D.S.I. website published the name and pictures of a person whom they accuse of lese majeste. Beside the pictures they wrote that “this person will rot in hell”. Clearly the D.S.I. does not believe that trials are necessary and considers that witch-hunts against government critics are “legal”. They are even flouting the junta’s own Constitution. All this meets with the military backed-government’s approval.
2. D.S.I. head Tarit Pendit has issued so-called “terrorism” charges against 26 government opponents associated with the peaceful pro-democracy protests, without the slightest evidence that terrorist acts took place or that the 26 people were involved. These “terrorist” charges are similar to “terrorism” charges issued by Hitler’s Nazis against the Free French or similar charges issued by the Israeli government to justify killing unarmed civilians on the relief ships to Palestine.
3. The D.S.I. is not pursuing any terrorism charges against the royalist PAD gangs who took over Bangkok’s international airports in late 2008. This put a stop to international flights for over a week. The PAD also occupied and trashed Government House and caused a riot outside parliament that same year. No one has been punished or detained. The present Abhisit military junta has PAD members and supporters in the cabinet.
4. The D.S.I. is not pursuing any murder charges against Abhisit and the generals for ordering the shooting down in cold blood of innocent civilians earlier this year.
5. The Abhisit junta has maintained a “state of emergency” in Bangkok and other provinces and many Red Shirts have been detained for breaking the emergency law. Yet when the royalist PAD came out to protest and whip up ultra-nationalism over a pointless border dispute with Cambodia last week, none of the PAD leaders or their supporters were arrested. In fact Abhisit and his PAD Foreign Minister made a point of meeting the PAD protesters and agreeing with them. The royalists hope to create a diversion by whipping up anti-Cambodian sentiment.
6. School students in Chiang Rai district in the north are being harassed and detained by the junta for mounting peaceful symbolic protests over the killings in Bangkok.
7. Innocent defendants, awaiting trial are shackled in chains while going to court. This barbaric practice is designed to take away the humanity of detainees, not to prevent them from escaping in any way. Many of the Red Shirt leaders, who are political prisoners, actually gave themselves up to the police voluntarily, yet they are chained when attending court hearings. This is yet another indication that the conservative elites regard Red Shirts and ordinary Thai citizens who want democracy, as being “sub-human”. Thai citizens are referred to as merely “dust beneath the feet of the King”.
The entire criminal justice system in Thailand is compromised and corrupt. Citizens are not respected and regarded as equal. Judges are supporters of the conservative elites and are happy to act in a bias manner. There are no standards of basic justice. There is no freedom and Democracy. Yet Abhisit’s junta claims to be setting up committees for “political reform” under former military junta Prime Minister Anan Panyarachun and conservative doctor Prawes Wasi. What is even more shocking is that academics are flocking to these committees like flies to shit. There can be no serious “political reform” without freedom and Democracy, without scrapping the lese majeste law and without punishing the politicians and generals who gunned down innocent pro-democracy demonstrators. Serious reform would need to look into reducing the size, wealth and power of the military, reducing or scrapping the Monarchy, totally culling the judicial system and the police and ending all censorship. Serious reform can only take place after genuine democratic elections for a new government. But Abhisit’s junta shot dead over 90 people in March, April and May in order to avoid such elections. All his so-called “reform process” can amount to is an expensive public relations exercise to try and white-wash the crimes of the present junta.
วันเสาร์, กรกฎาคม 31, 2553
Lateline - 30/07/2010: Red Shirts now coordinated from outside Thailand
Lateline - 30/07/2010: Red Shirts now coordinated from outside Thailand
Senior Red Shirts figure Jakrapob Penkair says international donors are now funding the campaign for a change of Thai government.Transcript
LEIGH SALES, PRESENTER: A senior leader of Thailand's Red Shirt protest movement has told Lateline that international donors are now funding its campaign for a change of government.
Jakropob Penkair also says the former prime minister and billionaire Thaksin Shinawatra is considering ending his involvement with the movement.
Mr Penkair spoke to the ABC from a secret location outside Thailand because he's on the run from arrest.
South-east Asia correspondent Zoe Daniel reports.
ZOE DANIEL, REPORTER: In Bangkok, authorities sift through evidence after yet another explosion. Twice this week, small devices have gone off in the city, one man is dead, at least nine hurt.
It's a reflection of simmering political unrest that's gone underground since anti-government Red Shirt protests were dispersed by the army in May.
Jakropob Penkair is one of those pulling the strings from afar. A former right-hand man to exiled former prime minister Thaksin Shinawatra, he's been on the run himself since last year to avoid arrest for anti-Government political activity and alleged criticism of the revered monarchy.
Speaking to the ABC in a secret location outside Thailand he vows that he's not behind the violence, but he was playing a co-ordinating role during the civil unrest and remains involved.
JAKROPOB PENKAIR, RED SHIRTS LEADER: Yes, we have had a group that help with the advice, with the suggestions, to the leaders at the stage at the rally.
ZOE DANIEL: Do you think the suggestions you made were the right ones, now that we've seen how things unfolded?
JAKROPOB PENKAIR: It was not about the right and wrong of the advice, it's about the disorganisation of the mass rally. I believe that it came to the point that the leaders on-stage had become less vigorous than the people who joined the rally.
ZOE DANIEL: They'd lost control of the group?
JAKROPOB PENKAIR: I think so. The crackdowns on April and May this year was brutal, inhumane, but expected.
ZOE DANIEL: You say that the crackdown was brutal and inhumane, but the weapons weren't only on the government side, were they? You accept that?
JAKROPOB PENKAIR: I accepted that, but I would not accept the Government's version that there was any organised uprising against them.
ZOE DANIEL: That may to be case, although - well we did see a number of grenade attacks, we do know that there was an element of the Red Shirt movement that was more heavily armed than the way that you suggest, and even since the protests, we've seen a number of bombings, one quite recent, in Bangkok. Who's co-ordinating that?
JAKROPOB PENKAIR: We don't know.
ZOE DANIEL: Not you?
JAKROPOB PENKAIR: And I could say it is not me, and it's not ...
ZOE DANIEL: You're not co-ordinating any sort of armed uprising?
JAKROPOB PENKAIR: No. It's not anyone related to us at all.
ZOE DANIEL: Jakropob Penkair claims he'd be killed if he returned to Thailand. He's in exile and the other Red Shirt leaders are in jail or hiding as well. He also says that former prime minister Thaksin Shinawatra may leave the movement altogether, so how can it achieve the change that it wants?
It's still a stalemate position.
JAKROPOB PENKAIR: Yes.
ZOE DANIEL: You're not talking. There's no option for reconciliation. Where is Mr Thaksin in all of this in terms of being involved in the day-to-day strategy of the movement?
JAKROPOB PENKAIR: Yes, I would say that he's still in the picture. He remains a strong symbol to our movement. But he's pondering the next steps and that would be for him more than for the movement.
ZOE DANIEL: What do you mean?
JAKROPOB PENKAIR: I think that he is re-evaluating whether or not that it is a fight worth fighting.
ZOE DANIEL: Really?
JAKROPOB PENKAIR: Maybe.
ZOE DANIEL: Why?
JAKROPOB PENKAIR: I couldn't say for him. I haven't worked with him closely enough to say that, but I think that people in the movement, Kun Thaksin included, have the right to reposition themselves. That's all I can say.
ZOE DANIEL: You think he might decide to bow out, take a back seat?
JAKROPOB PENKAIR: I wouldn't say that, but I think that he has the right to be pondering about it.
ZOE DANIEL: Where would that leave the movement if the rank and file of the movement lost their symbolic leader?
JAKROPOB PENKAIR: The confronting issue is that how the movement would get its support. And in the past year it proves that its support could come from elsewhere. It doesn't have to come from Kun Thaksin and his family or his assigned people.
ZOE DANIEL: Are you talking money now?
JAKROPOB PENKAIR: Talking money, talking about the safe place to stay, talking about the co-operation of respective government in the countries that we visit or stay - all those things.
We have been receiving, in a more natural way than before - in other words, we have had such a controlled system before, and then it's quite a relief to see that in the past year, there are a lot more universal support too of course, but we have the duty to make it clearer to the people out there, especially foreigners.
ZOE DANIEL: So, you're saying that others are donating financially to the cause to keep you going?
JAKROPOB PENKAIR: Yes. Yes, they have.
ZOE DANIEL: Internationally as well as Thais?
JAKROPOB PENKAIR: Especially internationally.
ZOE DANIEL: Jakropob Penkair, thanks for your time.
LEIGH SALES: Zoe Daniel, out South Asia correspondent there.
Ref: Australian Broadcasting Corporation
Broadcast: 30/07/2010
Reporter: Zoe Daniel
-----------------------------------------
NewsOnABC | July 30, 2010
Senior Red Shirts figure Jakrapob Penkair says international donors are now funding the campaign for a change of Thai government.
คลิป"จักรภพ เพ็ญแข"ให้สัมภาษณ์เอบีซี ออสเตรเลีย
อ้างมีต่างชาติหนุนเงินเสื้อแดงเคลื่อนไหว-ทักษิณอาจถอยฉาก
เอบีซีรายงานว่า จักรภพ เพ็ญแข อดีตมือขวาของพ.ต.ท.ทักษิณ ชินวัตร ให้สัมภาษณ์ในสถานที่แห่งหนึ่งซึ่งไม่เปิดเผย เนื่องจากหนีการตามตัวของทางการไทยในคดีหมิ่นสถาบัน ผู้สัมภาษณ์ของเอบีซี คือ โซ แดเนียล นักข่าวประจำภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ เทปนี้ออกอากาศเมื่อ 30 ก.ค.2553 นายจักรภพกล่าวว่า มีกลุ่มที่ช่วยให้คำปรึกษากับแกนนำกลุ่มเสื้อแดง ตอนที่มีการชุมนุม
นักข่าว : คุณคิดว่า คำแนะนำที่คุณให้นั้นถูกต้องหรือไม่ จากสิ่งปรากฏออกมา
จักรภพ : มันไม่ได้เกี่ยวกับว่า คำแนะนำนั้นถูกหรือผิด มันเป็นเรื่องที่จัดการไม่ได้กับกลุ่มมวลชน ผมเห็นว่า แกนนำการชุมนุมฮึกเหิมน้อยกว่าประชาชนที่ไปร่วมการชุมนุม
นักข่าว : หมายถึงว่าแกนนำคุมฝูงชนไม่อยู่หรือ
จักรภพ : ผมคิดว่าอย่างนั้น การปราบปรามเมื่อเดือนเม.ย.และพ.ค. มันโหดร้าย ผิดมนุษย์ แต่ก็เป็นเรื่องที่คาดการณ์ได้ว่าจะเป็นอย่างนี้
นักข่าว : การที่คุณบอกว่า การปราบปรามโหดร้าย ไร้มนุษยธรรม แต่อาวุธก็ไม่ได้มาจากฝั่งรัฐบาลฝ่ายเดียว คุณยอมรับเรื่องนี้หรือไม่
จักรภพ : ผมยอมรับ แต่ผมไม่ยอมรับวิธีการของรัฐบาลที่จัดให้เกิดความวุ่นวายเพื่อปราบปรามผู้ชุมนุม
นักข่าว : นั่นก็เป็นประเด็นหนึ่ง แต่เราเห็นว่า มีการใช้ระเบิดโจมตีมาก การเคลื่อนไหวของเสื้อเองมีการติดอาวุธหนักกว่าที่คุณคิด ตั้งแต่มีการชุมนุมประท้วง ก็เกิดการวางระเบิดหลายครั้ง และเมื่อไม่นานนี้ ในกรุงเทพฯก็เกิดอีก ใครเป็นคนประสานงานกัน
จักรภพ : เราไม่รู้
นักข่าว : ไม่ใช่คุณใช่ไหม
จักรภพ : ผมบอกได้ว่า ไม่ใช่ผม
นักข่าว : คุณไม่ได้ดำเนินการให้มีความวุ่นวายจากการใช้อาวุธหรือ
จักรภพ : ไม่ ไม่มีใครแบบนั้นที่เกี่ยวพันกับเราเลย
นายจักรภพเคยบอกว่า ถ้ากลับเมืองไทย ก็ต้องถูกฆ่าตาย ดังนั้นจึงลี้ภัยอยู่ ส่วนแกนนำเสื้อแดงคนอื่นยังอยู่ในคุก หรือซ่อนตัวอยู่ และนายจักรภพเคยบอกว่า พ.ต.ท.ทักษิณอาจถอนตัวจากการเคลื่อนไหว ถ้าอย่างนั้น ทางกลุ่มจะบรรลุถึงการเปลี่ยนแปลงอย่างที่ต้องการได้อย่างไร ขณะที่สถานการณ์ตอนนี้ก็ยังเป็นการคุมเชิงกันอยู่
นักข่าว : ในเมื่อไม่เจรจา ก็ยังไม่มีทางออกสำหรับการปรองดอง พ.ต.ท.ทักษิณเข้ามามีบทบาทในยุทธศาสตร์การเคลื่อนไหววันต่อวันอย่างไร
จักรภพ : ใช่ ผมบอกได้ว่า ท่านยังมีภาพอยู่ ยังเป็นสัญลักษณ์ของการเคลื่อนไหว แต่ท่านก็ครุ่นคิดถึงก้าวต่อไป ว่า นั่นอาจเป็นการทำเพื่อท่านมากกว่าเพื่อการเคลื่อนไหวต่อสู้
นักข่าว : คุณหมายความว่าอย่างไร
จักรภพ : ผมคิดว่าท่านกำลังประเมินผลอีกครั้ง ว่า จะสู้เพื่อการต่อสู้ที่คุ้มค่าหรือไม่
นักข่าว : จริงหรือ
จักรภพ : อาจจะ
นักข่าว : ทำไมล่ะ
จักรภพ : ผมคงไปพูดแทนท่านไม่ได้ ผมไม่ได้ทำงานใกล้ชิดกับท่านพอที่จะพูด แต่ผมคิดว่า ในการเคลื่อนไหวของประชาชน ที่คุณทักษิณเกี่ยวข้องด้วย มีสิทธิที่จะปรับกระบวนท่ากันใหม่ นั่นเป็นสิ่งที่ผมพูดได้
นักข่าว : คณหมายความว่า พ.ต.ท.ทักษิณอาจตัดสินใจถอยฉาก หรือไปอยู่หลังฉากหรือ
จักรภพ : ผมไม่ได้ว่าอย่างนั้น แต่ผมคิดว่า ท่านมีสิทธิ์ที่จะใคร่ครวญเรื่องนี้
นักข่าว : ถ้าการเคลื่อนไหวขาดผู้นำ จะไปทางไหนกันต่อ
จักรภพ : ประเด็นที่เผชิญอยู่ตอนนี้ก็คือ การเคลื่อนไหวจะได้รับแรงสนับสนุนอย่างไร เมื่อปีก่อน พิสูจน์แล้วว่า แรงสนับสนุนมาจากทุกทิศทาง ไม่ได้มาแค่จากคุณทักษิณหรือครอบครัว หรือคนที่จัดการ
นักข่าว : คุณหมายถึงเรื่องเงินหรือเปล่า
จักรภพ : หมายถึงเรื่องเงิน เรื่องสถานที่ปลอดภัยที่จะพัก หมายถึงความร่วมมือจากรัฐบาลในประเทศต่างๆ ที่เราจะไปเยือนหรือไปพัก เป็นเรื่องเหล่านั้นทั้งหมด ที่ผ่านมาเราได้รับสิ่งเหล่านี้มาโดยหนทางธรรมดามากกว่าเมื่อก่อน หรือจะพูดได้ว่า เรามีระบบที่ควบคุมมาก่อน ดังนั้นจึงโล่งใจได้ในปีที่ผ่านมา ว่ามีแรงสนับสนุนอย่างกว้างขวางมากขึ้น แต่เรามีหน้าที่ต้องทำให้ชัดกับคนเหล่านั้น โดยเฉพาะกับชาวต่างชาติ
นักข่าว : คุณจะบอกว่า มีคนสนับสนุนการเงินอื่นๆ ที่อยากให้คุณต่อสู้ต่อไปอย่างนั้นหรือ
จักรภพ : ใช่ ใช่ เรามี
นักข่าว : ต่างชาติเช่นเดียวกับคนไทยหรือ
จักรภพ : โดยเฉพาะต่างชาติทีเดียวล่ะ
นักข่าว : ขอบคุณมากค่ะที่สละเวลาให้สัมภาษณ์
ข่าวสดออนไลน์
วันที่ 01 สิงหาคม พ.ศ. 2553 เวลา 01:09 น.
----------------------------------------------------------------
จักรภพสัมภาษณ์ABC:ทักษิณอาจจะยุติเคลื่อนไหว
ที่มา: ทีมข่าวไทยอีนิวส์
วันเสาร์, กรกฎาคม 31, 2010
นายจักรภพ เพ็ญแข แกนนำเสื้อแดงที่อยู่ระหว่างลี้ภัยในต่างประเทศ ปรากฎตัวให้สัมภาษณ์สำนักข่าว ABC ของออสเตรเลีย เมื่อค่ำวานนี้ โดยตอนหนึ่งเขาอ้างว่า ทักษิณ ชินวัตร อาจจะกำลัง "ทบทวน" บทบาทของตัวเองเพื่อถอนตัวออกจากขบวนการเสื้อแดง
"ผมเชื่อว่าเขา (ทักษิณ) กำลังใคร่ครวญอยู่ว่าการต่อสู้อย่างนี้ต่อไปคุ้มค่าสำหรับเขาหรือไม่?"
ABCได้ เขียนรายงานการสัมภาษณ์ว่า จักรภพกล่าวว่าอดีตนายกรัฐมนตรี มหาเศรษฐีโทรคมนาคมกำลังพิจารณาตัดสินใจว่าจะยุติบทบาทความเกี่ยวพันกับขบวน การความเคลื่อนไหว(กลุ่มเสื้อแดง)(Jakropob Penkair also says the former prime minister and billionaire Thaksin Shinawatra is considering ending his involvement with the movement.)
อย่างไรก็ดีเขายอมรับว่า "ผมไม่ได้ติดต่อกับคุณทักษิณใกล้ชิดมากเพียงพอที่จะพูดแทนเขาได้ว่าเขากำลัง คิดอะไรอยู่ แต่ผมเชื่อว่าเขากำลังทบทวน (evaluating) ว่าเขาจะต่อสู้ต่อไปหรือไม่"
จักรภพให้สัมภาษณ์นักข่าวสาวเอบีซี "ณ จุดนัดพบนอกประเทศไทยที่ไม่สามารถเปิดเผยได้" เนื่องจากทางรัฐบาลไทยตามล่าดำเนินคดีกับเขาฐานต่อต้านรัฐบาล และข้อหาวิจารณ์สถาบันกษัตริย์อันเป็นที่สักการะเทิดทูนในประเทศไทย
เขา ยังได้ปฏิเสธความเกี่ยวพันใดๆกับเหตุรุนแรงที่เกิดขึ้นในประเทศไทยในระหว่าง นี้ รวมทั้งเหตุระเบิด 2 ครั้งในรอบสัปดาห์ ที่ทำให้มีผู้เสียชีวิตและบาดเจ็บ
อย่างไรก็ตามเขายอมรับว่ามีการประสานงานในระดับนานาชาติเพื่อหนุนช่วยความเคลื่อนไหวเสื้อแดงในประเทศไทย
 |
| จาก อัลบั้ม สำนักข่าว ABC |
Senior Red Shirts figure Jakrapob Penkair says international donors are now funding the campaign for a change of Thai government.Transcript
LEIGH SALES, PRESENTER: A senior leader of Thailand's Red Shirt protest movement has told Lateline that international donors are now funding its campaign for a change of government.
Jakropob Penkair also says the former prime minister and billionaire Thaksin Shinawatra is considering ending his involvement with the movement.
Mr Penkair spoke to the ABC from a secret location outside Thailand because he's on the run from arrest.
South-east Asia correspondent Zoe Daniel reports.
ZOE DANIEL, REPORTER: In Bangkok, authorities sift through evidence after yet another explosion. Twice this week, small devices have gone off in the city, one man is dead, at least nine hurt.
It's a reflection of simmering political unrest that's gone underground since anti-government Red Shirt protests were dispersed by the army in May.
Jakropob Penkair is one of those pulling the strings from afar. A former right-hand man to exiled former prime minister Thaksin Shinawatra, he's been on the run himself since last year to avoid arrest for anti-Government political activity and alleged criticism of the revered monarchy.
Speaking to the ABC in a secret location outside Thailand he vows that he's not behind the violence, but he was playing a co-ordinating role during the civil unrest and remains involved.
JAKROPOB PENKAIR, RED SHIRTS LEADER: Yes, we have had a group that help with the advice, with the suggestions, to the leaders at the stage at the rally.
ZOE DANIEL: Do you think the suggestions you made were the right ones, now that we've seen how things unfolded?
JAKROPOB PENKAIR: It was not about the right and wrong of the advice, it's about the disorganisation of the mass rally. I believe that it came to the point that the leaders on-stage had become less vigorous than the people who joined the rally.
ZOE DANIEL: They'd lost control of the group?
JAKROPOB PENKAIR: I think so. The crackdowns on April and May this year was brutal, inhumane, but expected.
ZOE DANIEL: You say that the crackdown was brutal and inhumane, but the weapons weren't only on the government side, were they? You accept that?
JAKROPOB PENKAIR: I accepted that, but I would not accept the Government's version that there was any organised uprising against them.
ZOE DANIEL: That may to be case, although - well we did see a number of grenade attacks, we do know that there was an element of the Red Shirt movement that was more heavily armed than the way that you suggest, and even since the protests, we've seen a number of bombings, one quite recent, in Bangkok. Who's co-ordinating that?
JAKROPOB PENKAIR: We don't know.
ZOE DANIEL: Not you?
JAKROPOB PENKAIR: And I could say it is not me, and it's not ...
ZOE DANIEL: You're not co-ordinating any sort of armed uprising?
JAKROPOB PENKAIR: No. It's not anyone related to us at all.
ZOE DANIEL: Jakropob Penkair claims he'd be killed if he returned to Thailand. He's in exile and the other Red Shirt leaders are in jail or hiding as well. He also says that former prime minister Thaksin Shinawatra may leave the movement altogether, so how can it achieve the change that it wants?
It's still a stalemate position.
JAKROPOB PENKAIR: Yes.
ZOE DANIEL: You're not talking. There's no option for reconciliation. Where is Mr Thaksin in all of this in terms of being involved in the day-to-day strategy of the movement?
JAKROPOB PENKAIR: Yes, I would say that he's still in the picture. He remains a strong symbol to our movement. But he's pondering the next steps and that would be for him more than for the movement.
ZOE DANIEL: What do you mean?
JAKROPOB PENKAIR: I think that he is re-evaluating whether or not that it is a fight worth fighting.
ZOE DANIEL: Really?
JAKROPOB PENKAIR: Maybe.
ZOE DANIEL: Why?
JAKROPOB PENKAIR: I couldn't say for him. I haven't worked with him closely enough to say that, but I think that people in the movement, Kun Thaksin included, have the right to reposition themselves. That's all I can say.
ZOE DANIEL: You think he might decide to bow out, take a back seat?
JAKROPOB PENKAIR: I wouldn't say that, but I think that he has the right to be pondering about it.
ZOE DANIEL: Where would that leave the movement if the rank and file of the movement lost their symbolic leader?
JAKROPOB PENKAIR: The confronting issue is that how the movement would get its support. And in the past year it proves that its support could come from elsewhere. It doesn't have to come from Kun Thaksin and his family or his assigned people.
ZOE DANIEL: Are you talking money now?
JAKROPOB PENKAIR: Talking money, talking about the safe place to stay, talking about the co-operation of respective government in the countries that we visit or stay - all those things.
We have been receiving, in a more natural way than before - in other words, we have had such a controlled system before, and then it's quite a relief to see that in the past year, there are a lot more universal support too of course, but we have the duty to make it clearer to the people out there, especially foreigners.
ZOE DANIEL: So, you're saying that others are donating financially to the cause to keep you going?
JAKROPOB PENKAIR: Yes. Yes, they have.
ZOE DANIEL: Internationally as well as Thais?
JAKROPOB PENKAIR: Especially internationally.
ZOE DANIEL: Jakropob Penkair, thanks for your time.
LEIGH SALES: Zoe Daniel, out South Asia correspondent there.
Ref: Australian Broadcasting Corporation
Broadcast: 30/07/2010
Reporter: Zoe Daniel
-----------------------------------------
NewsOnABC | July 30, 2010
Senior Red Shirts figure Jakrapob Penkair says international donors are now funding the campaign for a change of Thai government.
คลิป"จักรภพ เพ็ญแข"ให้สัมภาษณ์เอบีซี ออสเตรเลีย
อ้างมีต่างชาติหนุนเงินเสื้อแดงเคลื่อนไหว-ทักษิณอาจถอยฉาก
เอบีซีรายงานว่า จักรภพ เพ็ญแข อดีตมือขวาของพ.ต.ท.ทักษิณ ชินวัตร ให้สัมภาษณ์ในสถานที่แห่งหนึ่งซึ่งไม่เปิดเผย เนื่องจากหนีการตามตัวของทางการไทยในคดีหมิ่นสถาบัน ผู้สัมภาษณ์ของเอบีซี คือ โซ แดเนียล นักข่าวประจำภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ เทปนี้ออกอากาศเมื่อ 30 ก.ค.2553 นายจักรภพกล่าวว่า มีกลุ่มที่ช่วยให้คำปรึกษากับแกนนำกลุ่มเสื้อแดง ตอนที่มีการชุมนุม
นักข่าว : คุณคิดว่า คำแนะนำที่คุณให้นั้นถูกต้องหรือไม่ จากสิ่งปรากฏออกมา
จักรภพ : มันไม่ได้เกี่ยวกับว่า คำแนะนำนั้นถูกหรือผิด มันเป็นเรื่องที่จัดการไม่ได้กับกลุ่มมวลชน ผมเห็นว่า แกนนำการชุมนุมฮึกเหิมน้อยกว่าประชาชนที่ไปร่วมการชุมนุม
นักข่าว : หมายถึงว่าแกนนำคุมฝูงชนไม่อยู่หรือ
จักรภพ : ผมคิดว่าอย่างนั้น การปราบปรามเมื่อเดือนเม.ย.และพ.ค. มันโหดร้าย ผิดมนุษย์ แต่ก็เป็นเรื่องที่คาดการณ์ได้ว่าจะเป็นอย่างนี้
นักข่าว : การที่คุณบอกว่า การปราบปรามโหดร้าย ไร้มนุษยธรรม แต่อาวุธก็ไม่ได้มาจากฝั่งรัฐบาลฝ่ายเดียว คุณยอมรับเรื่องนี้หรือไม่
จักรภพ : ผมยอมรับ แต่ผมไม่ยอมรับวิธีการของรัฐบาลที่จัดให้เกิดความวุ่นวายเพื่อปราบปรามผู้ชุมนุม
นักข่าว : นั่นก็เป็นประเด็นหนึ่ง แต่เราเห็นว่า มีการใช้ระเบิดโจมตีมาก การเคลื่อนไหวของเสื้อเองมีการติดอาวุธหนักกว่าที่คุณคิด ตั้งแต่มีการชุมนุมประท้วง ก็เกิดการวางระเบิดหลายครั้ง และเมื่อไม่นานนี้ ในกรุงเทพฯก็เกิดอีก ใครเป็นคนประสานงานกัน
จักรภพ : เราไม่รู้
นักข่าว : ไม่ใช่คุณใช่ไหม
จักรภพ : ผมบอกได้ว่า ไม่ใช่ผม
นักข่าว : คุณไม่ได้ดำเนินการให้มีความวุ่นวายจากการใช้อาวุธหรือ
จักรภพ : ไม่ ไม่มีใครแบบนั้นที่เกี่ยวพันกับเราเลย
นายจักรภพเคยบอกว่า ถ้ากลับเมืองไทย ก็ต้องถูกฆ่าตาย ดังนั้นจึงลี้ภัยอยู่ ส่วนแกนนำเสื้อแดงคนอื่นยังอยู่ในคุก หรือซ่อนตัวอยู่ และนายจักรภพเคยบอกว่า พ.ต.ท.ทักษิณอาจถอนตัวจากการเคลื่อนไหว ถ้าอย่างนั้น ทางกลุ่มจะบรรลุถึงการเปลี่ยนแปลงอย่างที่ต้องการได้อย่างไร ขณะที่สถานการณ์ตอนนี้ก็ยังเป็นการคุมเชิงกันอยู่
นักข่าว : ในเมื่อไม่เจรจา ก็ยังไม่มีทางออกสำหรับการปรองดอง พ.ต.ท.ทักษิณเข้ามามีบทบาทในยุทธศาสตร์การเคลื่อนไหววันต่อวันอย่างไร
จักรภพ : ใช่ ผมบอกได้ว่า ท่านยังมีภาพอยู่ ยังเป็นสัญลักษณ์ของการเคลื่อนไหว แต่ท่านก็ครุ่นคิดถึงก้าวต่อไป ว่า นั่นอาจเป็นการทำเพื่อท่านมากกว่าเพื่อการเคลื่อนไหวต่อสู้
นักข่าว : คุณหมายความว่าอย่างไร
จักรภพ : ผมคิดว่าท่านกำลังประเมินผลอีกครั้ง ว่า จะสู้เพื่อการต่อสู้ที่คุ้มค่าหรือไม่
นักข่าว : จริงหรือ
จักรภพ : อาจจะ
นักข่าว : ทำไมล่ะ
จักรภพ : ผมคงไปพูดแทนท่านไม่ได้ ผมไม่ได้ทำงานใกล้ชิดกับท่านพอที่จะพูด แต่ผมคิดว่า ในการเคลื่อนไหวของประชาชน ที่คุณทักษิณเกี่ยวข้องด้วย มีสิทธิที่จะปรับกระบวนท่ากันใหม่ นั่นเป็นสิ่งที่ผมพูดได้
นักข่าว : คณหมายความว่า พ.ต.ท.ทักษิณอาจตัดสินใจถอยฉาก หรือไปอยู่หลังฉากหรือ
จักรภพ : ผมไม่ได้ว่าอย่างนั้น แต่ผมคิดว่า ท่านมีสิทธิ์ที่จะใคร่ครวญเรื่องนี้
นักข่าว : ถ้าการเคลื่อนไหวขาดผู้นำ จะไปทางไหนกันต่อ
จักรภพ : ประเด็นที่เผชิญอยู่ตอนนี้ก็คือ การเคลื่อนไหวจะได้รับแรงสนับสนุนอย่างไร เมื่อปีก่อน พิสูจน์แล้วว่า แรงสนับสนุนมาจากทุกทิศทาง ไม่ได้มาแค่จากคุณทักษิณหรือครอบครัว หรือคนที่จัดการ
นักข่าว : คุณหมายถึงเรื่องเงินหรือเปล่า
จักรภพ : หมายถึงเรื่องเงิน เรื่องสถานที่ปลอดภัยที่จะพัก หมายถึงความร่วมมือจากรัฐบาลในประเทศต่างๆ ที่เราจะไปเยือนหรือไปพัก เป็นเรื่องเหล่านั้นทั้งหมด ที่ผ่านมาเราได้รับสิ่งเหล่านี้มาโดยหนทางธรรมดามากกว่าเมื่อก่อน หรือจะพูดได้ว่า เรามีระบบที่ควบคุมมาก่อน ดังนั้นจึงโล่งใจได้ในปีที่ผ่านมา ว่ามีแรงสนับสนุนอย่างกว้างขวางมากขึ้น แต่เรามีหน้าที่ต้องทำให้ชัดกับคนเหล่านั้น โดยเฉพาะกับชาวต่างชาติ
นักข่าว : คุณจะบอกว่า มีคนสนับสนุนการเงินอื่นๆ ที่อยากให้คุณต่อสู้ต่อไปอย่างนั้นหรือ
จักรภพ : ใช่ ใช่ เรามี
นักข่าว : ต่างชาติเช่นเดียวกับคนไทยหรือ
จักรภพ : โดยเฉพาะต่างชาติทีเดียวล่ะ
นักข่าว : ขอบคุณมากค่ะที่สละเวลาให้สัมภาษณ์
ข่าวสดออนไลน์
วันที่ 01 สิงหาคม พ.ศ. 2553 เวลา 01:09 น.
----------------------------------------------------------------
 |
| จาก อัลบั้ม สำนักข่าว ABC |
จักรภพสัมภาษณ์ABC:ทักษิณอาจจะยุติเคลื่อนไหว
ที่มา: ทีมข่าวไทยอีนิวส์
วันเสาร์, กรกฎาคม 31, 2010
นายจักรภพ เพ็ญแข แกนนำเสื้อแดงที่อยู่ระหว่างลี้ภัยในต่างประเทศ ปรากฎตัวให้สัมภาษณ์สำนักข่าว ABC ของออสเตรเลีย เมื่อค่ำวานนี้ โดยตอนหนึ่งเขาอ้างว่า ทักษิณ ชินวัตร อาจจะกำลัง "ทบทวน" บทบาทของตัวเองเพื่อถอนตัวออกจากขบวนการเสื้อแดง
"ผมเชื่อว่าเขา (ทักษิณ) กำลังใคร่ครวญอยู่ว่าการต่อสู้อย่างนี้ต่อไปคุ้มค่าสำหรับเขาหรือไม่?"
ABCได้ เขียนรายงานการสัมภาษณ์ว่า จักรภพกล่าวว่าอดีตนายกรัฐมนตรี มหาเศรษฐีโทรคมนาคมกำลังพิจารณาตัดสินใจว่าจะยุติบทบาทความเกี่ยวพันกับขบวน การความเคลื่อนไหว(กลุ่มเสื้อแดง)(Jakropob Penkair also says the former prime minister and billionaire Thaksin Shinawatra is considering ending his involvement with the movement.)
อย่างไรก็ดีเขายอมรับว่า "ผมไม่ได้ติดต่อกับคุณทักษิณใกล้ชิดมากเพียงพอที่จะพูดแทนเขาได้ว่าเขากำลัง คิดอะไรอยู่ แต่ผมเชื่อว่าเขากำลังทบทวน (evaluating) ว่าเขาจะต่อสู้ต่อไปหรือไม่"
จักรภพให้สัมภาษณ์นักข่าวสาวเอบีซี "ณ จุดนัดพบนอกประเทศไทยที่ไม่สามารถเปิดเผยได้" เนื่องจากทางรัฐบาลไทยตามล่าดำเนินคดีกับเขาฐานต่อต้านรัฐบาล และข้อหาวิจารณ์สถาบันกษัตริย์อันเป็นที่สักการะเทิดทูนในประเทศไทย
เขา ยังได้ปฏิเสธความเกี่ยวพันใดๆกับเหตุรุนแรงที่เกิดขึ้นในประเทศไทยในระหว่าง นี้ รวมทั้งเหตุระเบิด 2 ครั้งในรอบสัปดาห์ ที่ทำให้มีผู้เสียชีวิตและบาดเจ็บ
อย่างไรก็ตามเขายอมรับว่ามีการประสานงานในระดับนานาชาติเพื่อหนุนช่วยความเคลื่อนไหวเสื้อแดงในประเทศไทย
Matichon Online: ไอเดีย "คิดใหม่ประเทศไทย" ของ "ดร.สมคิด" ก้าวข้ามวิกฤติ สลัดหลุมดำแห่งความขัดแย้ง
 |
| จาก อัลบั้มภาพ Matichon Online |
Matichon Online: ไอเดีย "คิดใหม่ประเทศไทย" ของ "ดร.สมคิด" ก้าวข้ามวิกฤติ สลัดหลุมดำแห่งความขัดแย้ง
วันที่ 31 กรกฎาคม มูลนิธิสัมมาชีพ ร่วมกับ เครือมติชนจัดโครงการอบรม "ผู้นำ-นำการเปลี่ยนแปลง" ระหว่างวันที่ 31 ก.ค. - 5 ก.ย. เพื่อติดอาวุธทางปัญญาให้กับผู้นำรุ่นใหม่ในทุกภาคส่วนของสังคมที่มีความ ตั้งใจจริงและมีเป้าหมายชัดเจนที่จะสร้างความเปลี่ยนแปลงในทางที่ดีขึ้นใน สังคมไทย และพร้อมเป็นส่วนหนึ่งในการพัฒนาประเทศที่ยั่งยืนต่อไป ในการอบรมวันแรกมีวิทยากรผู้ทรงคุณวุฒิเข้าร่วมมากมายอาทิ ดร.สมคิด จาตุศรีพิทักษ์ ,ดร.สุรเกียรติ์ เสถียรไทย, ดร.คณิศ แสงสุพรรณ, ดร.เศรษฐพุฒิ สุทธิวาทนฤพุฒิ และดร.สุวิทย์ เมษินทรีย์
การอบรมในวันแรก ดร.สมคิด จาตุศรีพิทักษ์ กล่าวบรรยายพิเศษหัวข้อ "คิดใหม่ประเทศไทย" ว่าอยากบอกกับประเทศไทยว่าถึงเวลาแล้วที่ต้องคิดใหม่ก่อนที่จะสายเกินไป นิตยสาร"นิวส์วีค"กล่าวถึงความสำเร็จในอดีตของไทยว่าในอดีต เรากลายเป็นเสือแห่งเอชียที่หลายคนยกย่อง ไทยเสมือนแดนสวรรค์ในสายตาโลก แต่แล้วจากประเทศที่ทุกคนคิดว่าเป็นประเทศที่ทุกคนอยู่ร่วมกันได้กลายเป็น สังคมที่แตกแยกพร้อมที่จะปะทุขึ้นทุกขณะ
ความผิดพลาดที่มากที่สุดของประเทศไทยคือ ไม่เคยจริงจังกับการปฎิรูปไม่ว่าจะอยู่ในช่วงที่เลวร้ายหรือรุ่งโรจน์ เราไม่เคยคิดจะปฎิรูปการศึกษา อุตสาหกรรม และภาคเอกชนยังขาดความสามารถที่จะก้าวไปสู่ระดับโลก เรามีการท่องเที่ยวที่เข้มแข็งแต่เราไม่รักษา ฟูมฟัก เรากลายเป็นสูญเสียทรัพยากรไป
ประเทศไทยขาดผู้นำเชิงรัฐบุรุษที่ พร้อมจะทำเพื่อสังคมส่วนรวม ไม่ใช่แค่เพื่อพรรคและบุคคลเท่านั้น ไม่ใช่เพียงแค่นิตยสาร"นิวส์วีค" ที่มองเราแบบนี้แต่ทั่วโลกมองเราแบบนี้ทั้งนั้น
ปัญหาใหญ่ของชาติในวันนี้คือเราไม่สามารถก้าว ข้ามวิกฤติการความขัดแย้งซึ่งเหมือนหลุมดำที่ดูดความก้าวหน้าเข้าไปอยู่ใน วังวนเหล่านี้ ประเด็นในช่วง 4 ปีที่ผ่านมาเราวนเวียนอยู่กับเรื่อง"ทักษิณ" การเมืองและกระบวนการของเราไม่ถูกใช้อย่างเต็มที่เพื่อพัฒนาสร้างบ้านเมือง แต่ถูกใช้เพื่อเอาชนะ ใช้บนพื้นฐานว่า"ถ้าเราไม่ชนะเขามาแน่" เสมือนหนึ่งประเทศไทยไม่มีปัญหาอื่นที่ต้องแก้ไขนอกเหนือจากสิ่งเหล่านี้ ประเทศไทยเราจมปลักอยู่กับที่ ประเทศอื่นเขาปรับตัวเข้ากับบริบทใหม่ของโลก ยิ่งนานวันเราก็ยิ่งอ่อนแอ
ลองหลับตานึกภาพถ้าเราไม่คิดเรื่องความขัดแย้ง ลองมองที่ประเทศไทยว่ามีปัญหาอะไรที่ท้าทายเรา รอการบริหารจัดการ ลองมองที่ภาคใต้มันสงบแล้วหรือ วันนี้แทบจะไม่มีปฎิสัมพันธ์ระหว่าง 4 จังหวัดภาคใต้เลยได้แต่ดูจากข่าวที่โผล่มาทีละอย่างว่าตรงนั้นระเบิด งบประมาณหมดไปเท่าไหร่แล้ว คนตายไปเท่าไหร่แล้ว ความคิดที่จะไปฟื้นฟูเศรษฐกิจที่นั่น ฟื้นฟูความกลมเกลียวที่นั่นอยู่ที่ไหน ? ถ้าเป็นแบบนี้ใครจะมาเชื่อมั่นเรา นี่คือปัญหาที่รอการจัดการอย่างเป็นระบบและโปร่งใส
ลองมองไปที่การจัดการประเทศในเรื่องยุทธศาสตร์ เราไปทางไหน เป้าหมายคืออะไร การขับเคลื่อนเป็นอย่างไรบ้าง ลองดูที่มาเลเซียซึ่งเป็นประเทศที่ฉลาด เขาประกาศจะขยับจากประเทศรายได้หลักกลางไปสู่รายได้ระดับสูง เขามีเป้าชัดเจน เขาลงทุนในการพัฒนาบุคคลากร เขารู้ว่าความกลมเกลียวในชาติเป็นสิ่งสำคัญ เขายกเลิกสิทธิของชนชาติมาเลย์ดั้งเดิมให้ลดลงมาอย่างเท่าเทียม
ผมเชื่อว่าเรามีภาระทางนโยบาย 2 ประการคือ การเปลี่ยนเข็มเป้า จากที่เน้นการเติบโตทางเศรษฐกิจ ต้องเปลี่ยนไปสู่การยกระดับรายได้ความเท่าเทียมในชีวิตและลดความยากจน ตัวนี้มันก่อให้เกิดปัญหาทางเศรษฐกิจ สังคม ยิ่งนานวันความเจริญก็ยิ่งถ่างออกไป
ในทางสังคมความไม่เท่าเทียม เราเป็นอันดับหนึ่งในภูมิภาคนี้ ในประเทศเรามีความต่างกันทางรายได้ประมาณ 14- 15 เท่า การเกลี่ยความยุติธรรมนั้นจำเป็น
ส่วนในทางการเมืองหากประชาชนที่ยากจนต้องหาเลี้ยงชีพ การเมืองจะดีก็จ่อเมื่อประชาชนแข็งแรง ฉะนั้นการยกระดับรายได้และเกลี่ยความยุติธรรมคือสิ่งแรกที่ต้องทำ
การปฎิรูปการเกษตรไม่ใช่ว่าเราไม่มีแผน แต่เราไม่ขับเคลื่อนอย่างมีพลัง ผมสนับสนุนแนวทางท่านประเวศที่ประชาชนต้องมีส่วนร่วม เรารู้ว่าการแก้ไขปัญหาเกษตรกรรายบุคคลแก้ปัญหาไม่ได้ การรวมกลุ่มและสหกรณ์คือหัวใจ โจทย์คือ ทำอย่างไรที่จะยกระดับผู้นำชุมชนทั่วประเทศให้มีความเข้มแข็งทางปัญญา โครงการอะไรต้องทำ โลกเปลี่ยนแปลงอย่างไร บทบาทของการปฎิรูปจากรากหญ้าสำคัญมาก
การลงทุนในโครงสร้างพื้นฐานสังคมสำคัญมาก ต้องไม่ใช่การแจกเงินและไม่ใช่กู้มาแจก ทำอย่างไรให้มีการแบ่งและกระจายอำนาจซึ่งเป็นหัวใจของการจัดการ 76 จังหวัดต้องให้เขามียุทธศาสตร์ร่วมกัน จังหวัดที่มีศักยภาพสามารถให้เป็นซุปเปอร์ซิตี้ได้ ยุทธศาสตร์ของส่วนกลางมันก็จะเป็นไปในทิศทางเดียวกัน แต่ตอนนี้ไม่มีใครคิดแบบนี้ กลายเป็นว่าเราเอาขนมเค้กที่หายากมากไปแบ่งกัน
ประการที่สองคือ การเปลี่ยนโครงสร้างเป็นการขับเคลื่อนด้วยวิทนาการไม่ใช่จินตนาการ สิ่งที่มาเลย์ผลิตได้ไม่ใช่แค่ความรู้พื้นฐาน ไทยเราต้องเปลี่ยนความคิดว่าเราเป็นศูนย์กลางการผลิต แต่ต้องเปลี่ยนเป็นศูนย์กลางความคิดให้มากขึ้น ซึ่งการศึกษาเป็นสิ่งสำคัญ เรื่องของครู ไอที หลักสูตร นักการศึกษารู้ปัญหาดีอยู่แล้ว ปัญหาอยู่ที่ว่าคุณจะเคาะขับเคลื่อนอย่างไร
เรื่องของเทคโนโลยีคือหัวใจของอนาคตข้างหน้า ของอย่างนี้ไม่ใช่แค่ว่ามีแล้วจบ มันต้องมียุทธศาสตร์ ดูอย่างสิงค์โปร์ เขามีโครงการเอยนต์ซี่รีเสิด จุดคือพัฒนาทุนสามตัว คือมนุษย์ ปัญญาหรืองานวิจัย และทุนอุตสาหกรรม ดึงเอกชนมาร่วม ทุนมนุษย์ต้องสร้างบุคคลากร ทุนปัญญาเขาเอาเงินผลิตงานวิจัย ทุนอุตสาหกรรมเขาเอาเงินกระตุ้นให้เอกชนเข้ามาลงทุนเชิงพาณิชย์ เขารู้ว่านวัตกรรมเหมือนไข่กบมีเป็นร้อยแต่มีไม่มีฟองจะออกเป็นตัวได้ สิ่งเหล่านี้เขาทำให้เห็นเป็นตัวอย่าง เมืองไทยทำอย่างเขาได้หรือไม่
นี่คือตัวอย่างของทิศทาง ถ้าเราคิดว่าสิ่งนี้ถูกต้อง ชัดเจนแล้ว เราก็ต้องมาดูว่าจุดแข็งของเรามีสิ่งเหล่านี้หรือไม่ นั่นคือภารกิจที่สามที่จะตามมา ความสามารถเชิงนวัตกรรมของเราอยู่อันดับที่ 59 เวียดนามอยู่ที่ 33 งบประมาณและการคลังต้องบริหารจัดการให้ดีๆ มันไม่เกี่ยวว่าจะกระทบตอนนี้หรือตอนไหน แต่มันอยู่ที่"อนาคต" อนาคตข้างหน้ามันขึ้นอยู่ที่วันนี้
สำหรับต่างประเทศ ทุกประเทศต่างปรับตัวทั้งนั้น อเมริกาวันนี้มองกลับมาถ้าปล่อยให้จีนใหญ่ต้องยุ่งแน่ ก็เข้ามาสัมพันธ์กับอาเซียน อินเดียก็ไม่ยอมให้จีนใหญ่ก็เข้ามาสัมพันธ์กับอาเซียน ไทยอยู่ตรงไหน? เราต้องเดินความสัมพันธ์ทางยุทธศาสตร์ ผมมองว่าวันหนึ่งข้างหน้าข้าวของเราจะมีปัญหาในWTO ส่วนเขาพระวิหารก็มีปัญหาเราต้องเร่งสร้างความสัมพันธ์เชิงลึก เราไม่ใช่มหาอำนาจ พลังของเราอยู่ที่ประเทศเหล่านี้จะช่วยหรือไม่
ตอนนี้เรากำลังรอการบริหารจัดการอยู่ เราวนเวียนอยู่กับการจัดการตัวบุคคล ยิ่งนานยิ่งวนเวียนน เราเสียเวลาไปมากแล้ว บราซิลใช้เวลา 7 ปีเป็นมหาอำนาจ แต่อาร์เจนตินาทุกวันนี้ยังเบี้ยวหนี้อยู่เลย เพราะเป็นชาติที่ไม่เคยมีฟอร์ม และทำตัวเป็นเด็กดีที่แกล้งโง่เดินตามตะวันตก ทำตามเรตติ้งฝรั่ง กู้มาแล้วก็มาโกง การเมืองไม่สนใจเรื่องความโปร่งใส กู้มาเรื่อยๆแล้วไม่ทำประโยชน์ดอกเบี้ยก็บาน พัฒนาไม่ถูกจุดก็ไม่เกิดรายได้ ดอกเบี้ยก็ถมไปเรื่อยๆ จนตอนนี้กลายเป็นบราซิลเป็นยักษ์ใหญ่ของโลก คุณมีทางให้เลือกจะเป็นมีความคิดอ่านในโลกมีศักดิ์ศรี หรือจะเป็นหนี้
"มีคนบอกว่ายุคนี้ต้องเลือกข้าง ผมว่าอันนั้นเป็นการขุดหลุมฝังประเทศ ถ้าคุณนำประโยชน์ของชาติมาไว้ก่อน ไม่ใช่แค่ประโยชน์ของความขัดแย้งแค่นี้ทำไมจะก้าวข้ามไปไม่ได้ ทำไมมันแก้ไม่ได้ ตอนนี้ถึงเวลาที่ต้องคิดใหม่แล้ว"
การบรรยายของผมขอจบด้วยคำกล่าวของเนล สัน แมนเดล่า ที่กล่าวว่า"ชีวิตของผมต่อสู้เพื่อประชาชนแอฟริกาใต้ ต่อสู่กับชนชั้นปกครองผิวขาวและผิวดำที่แบ่งแยก ผมต่อสู้เพื่อประชาธิปไตยที่คนทุกคนอยู่ร่วมกันเพื่อประเทศ ผมอยู่เพื่อเห็นวันนั้น ถ้าต้องตายเพื่อที่จะได้เห็นวันนั้น ผมก็ยอม"
Ref: มติชนออนไลน์
วันที่ 31 กรกฎาคม พ.ศ. 2553 เวลา 11:17:15 น.
CNN: Thai Red Shirt Demonstration 8 [Brain in the motorcycle helmet]
MooMooNoi | May 15, 2010
Brain in the motorcycle helmet สมองในหมวกนิรภัยรถจักรยานยนต์
CNN 15.05.2010
Matichon Online: เบื้องลึก ... ปฏิบัติการณ์หัก"เขมร" ล้มแผนจัดการ"พระวิหาร" คกก.มรดกโลกเลื่อนพิจารณาเป็นปีหน้า
 |
| จาก อัลบั้มภาพ Matichon Online |
เบื้องลึก ... ปฏิบัติการณ์หัก"เขมร" ล้มแผนจัดการ"พระวิหาร" คกก.มรดกโลกเลื่อนพิจารณาเป็นปีหน้า
หมายเหตุ : เรียบเรียงจากการรายงานข่าวบรรยากาศเบื้องหน้าและเบื้องหลังการประชุมคณะ กรรมการมรดกโลกที่บราซิล เมื่อวันที่ 30 กรกฎาคม โดยทีมผู้สื่อข่าวสถานีโทรทัศน์ 3 ช่องที่เดินทางไปกับคณะของนายสุวิทย์ คุณกิตติ รัฐมนตรีว่าการกระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม (ทส.)
ในที่สุดที่ประชุมคณะกรรมการมรดกโลกได้มีมติเลื่อนการพิจารณาแผนการ บริหารจัดการปราสาทพระวิหารที่เสนอโดยประเทศกัมพูชาออกไปเป็นปี 2554 ที่ประเทศบาร์เรน
แต่กว่าผลจะออกมาเช่นนั้น คณะทำงานเจรจานำโดย นายสุวิทย์ คุณกิตติ รัฐมนตรีว่าการกระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม (ทส.) ต้องทำงานหามรุ่งหามค่ำ ชนิดแทบเลือดตากระเด็น
ปฏิบัติการณ์ขวางกัมพูชาเริ่มเขม็งเกรียวตั้งแต่ เวลา 17.30 น.วันที่ 28 กรกฎาคม (ตามเวลาท้องถิ่นของประเทศบราซิล) นายสุวิทย์ และคณะรวม 4 คน นั่งเจรจานอกรอบกับ นายซก อาน รองนายกรัฐมนตรีกัมพูชา กับคณะ เกี่ยวกับแผนการบริหารจัดการพื้นที่ปราสาทพระวิหาร มีเอกอัครราชทูตบราซิล เป็นผู้ดำเนินการเจรจา
บรรยากาศการเจรจาเป็นไปด้วยความเครียด ประธานที่ประชุมพยายามปรับเปลี่ยนในร่างแผนบริหารจัดการในจุดต่างๆ เพื่อให้ฝ่ายไทยยอมรับ และให้การรับรองการขึ้นทะเบียนปราสาทพระวิหารให้สมบูรณ์ในวันนี้
 |
| จาก อัลบั้มภาพ Matichon Online |
แต่นายสุวิทย์และผู้แทนไทยยืนยันว่า แม้เป็นเพียงร่างแผนการบริหารจัดการของปราสาทพระวิหาร แต่ปรากฏว่ามีบางส่วนที่รุกล้ำเข้ามาในเขตที่ต่างฝ่ายต่างอ้างสิทธิ 4.6 ตารางกิโลเมตร (buffer zone) ซึ่งไทยก็อ้างสิทธิในพื้นที่นี้ตามชายขอบของสันปันน้ำ (water shade)ว่าเป็นเขตอธิปไตยของไทย รวมทั้งร่างข้อตกลง 7 หน้าที่กัมพูชาแจกในที่ประชุมก่อนการพิจารณาวาระนั้น ในเอกสารระบุว่ามีการทำกิจกรรมบางอย่างในเขตอธิปไตยของไทย ซึ่งฝ่ายไทยไม่สามารถยอมรับได้ นอกจากนี้ แผนการบริหารจัดการฉบับเต็ม ความยาว 130 หน้า ทางกัมพูชาอ้างว่าได้เผยแพร่ในเว็บไซต์ของศูนย์มรดกโลกแล้ว แต่ฝ่ายไทยยังไม่เห็นแผนถูกเผยแพร่มาก่อน
ฝ่ายนายซก อานเองก็ ไม่ยอม และแจ้งฝ่ายไทยว่า ยอมให้ไทยมามากพอแล้ว พร้อมชี้แจงว่าแผนบริหารไม่ได้นำเขตแดนด้านทิศตะวันตกของปราสาทพระวิหารมา เป็นส่วนหนึ่งของพื้นที่บริหารจัดการ
แต่ผู้แทนไทยแย้งว่า ทิศตะวันออกด้านบันไดหักยังไม่ได้กั้นพื้นที่ และยังมีข้อพิพาทเรื่องเขตแดนอยู่ ดังนั้นประชาชนคนไทยยังรับไม่ได้
ยังมีอีกประเด็นที่หารือกันคือการระบุถ้อยความในร่างวาระที่ต้องแจ้ง ที่ประชุมคณะกรรมการมรดกโลกรับทราบในวันที่ 29 กรกฎาคม (ตามเวลาท้องถิ่น) โดยฝ่ายไทยขอให้เขียนว่า "รับทราบการยื่นเอกสารของกัมพูชา" แต่กัมพูชาขอให้ใช้คำว่า "รับทราบเอกสาร" ซึ่งฝ่ายไทยรับไม่ได้ เนื่องจากมีความหมายต่างกันโดยสิ้นเชิง เพราะถ้าระบุตามที่กัมพูชากำหนด เท่ากับฝ่ายไทยได้รับทราบในรายงานแผนการบริหารจัดการลงลึกลงไปในรายละเอียด
ในตอนท้าย ตัวแทนกัมพูชาประกาศจะเดินหน้ายื่นแผนบริหารจัดการต่อที่ประชุมคณะกรรมการในวันที่ 29 กรกฎาคม (ตามเวลาท้องถิ่น)
ขณะที่ฝ่ายไทยประกาศจะใช้มาตรการตอบโต้ เริ่มจากเบาไปหาหนัก คือ
1.ไม่ยอมรับแผนจัดการปราสาทเขาพระวิหาร และไม่ยอมรับรายงานสภาพการอนุรักษ์ที่กัมพูชาจะเสนอต่อที่ประชุม
2.หาก ที่ประชุมยังยืนยันจะพิจารณาวาระดังกล่าว ผู้แทนไทยจะออกแถลงการณ์ตำหนิ และประณามการทำงานของฝ่ายเลขานุการคณะกรรมการมรดกโลกที่ฝ่าฝืนและละเว้นกฎ การประชุม
กรณียินยอมให้กัมพูชาเสนอแผนการบริหารการจัดการ ซึ่งตามข้อกำหนดจะต้องเสนอก่อนการประชุม 6 สัปดาห์ แต่กัมพูชากลับส่งและแจกในที่ประชุมตอน 15.00 น.วันที่ 27 กรกฎาคมที่ผ่านมา
เท่ากับยื่นเอกสารการประชุม ไม่ถึง 24 ชั่วโมง
3.ออกแถลงการณ์เพื่อบันทึกไว้ในที่ประชุมเป็นหลักฐานว่า ทางการไทยไม่รับแผนดังกล่าว
ขณะต่อรองกันเรื่องถ้อยคำในร่างวาระที่ต้องแจ้งที่ประชุม นายสุวิทย์ต้องโทรศัพท์มาปรึกษากับนายอภิสิทธิ์ และทีมงานตลอดคืน พร้อมกับสะกดคำแต่ละคำ แต่ละประโยคให้นายอภิสิทธิ์ และทีมงานทราบ เพื่อเลือกใช้คำและประโยคที่ฝ่ายไทยได้เปรียบหรือไม่เสียเปรียบฝ่ายกัมพูชา
เมื่อทั้งสองฝ่ายใช้เวลาราวหนึ่ง ชั่วโมง แต่ไม่สามารถเขียนร่างข้อตกลง (draft decision) เพื่อแถลงต่อที่ประชุมคณะกรรมการมรดกโลกได้ เนื่องจากทั้งสองประเทศมีพรมแดนติดกัน และมีปัญหาการบริหารจัดการในพื้นที่ที่ต่างฝ่ายต่างอ้างสิทธิ (dispute area) ประมาณ 4.6 ตารางกิโลเมตร จึงต้องไปลุ้นการเจรจานอกรอบอีกครั้งในวันที่ 29 กรกฎาคม (ตามเวลาท้องถิ่น)
เช้าวันที่ 29 กรกฎาคม ก่อนการประชุม รัฐมนตรีว่าการกระทรวงวัฒนธรรมบราซิล ในฐานะประธานการประชุมคณะกรรมการมรดกโลก และเอกอัครราชทูตบราซิลประจำองค์การยูเนสโก ได้หารือนอกรอบกับนายซก อานฝ่ายเดียวก่อน จากนั้นจึงมาหารือกับฝ่ายไทย จนได้เอกสารวาระเข้าสู่ที่ประชุมใหญ่
เป็นที่รู้กันในขณะนั้นค่อนข้าง ชัดเจนแล้วว่า ฝ่ายจัดการประชุมเห็นชอบให้ใช้ถ้อยคำ "รับทราบการยื่นเอกสารของกัมพูชา" ตามที่ไทยผลักดันแกมกดดัน
หลังจากแจกเอกสารวาระการประชุมต่างๆ เข้าสู่ที่ประชุมใหญ่ ในวินาทีสุดท้ายก่อนจะเริ่มประชุมนั้นเอง ทางตัวแทนกัมพูชาได้ตัดสินใจแจ้งขอถอนเรื่องแผนบริหารจัดการปราสาทพระวิหาร และยอมเลื่อนวาระนี้ออกไปก่อน เพราะรู้แล้วถ้อยคำในเอกสารเข้าทางฝ่ายไหน
นั่นเท่ากับที่ประชุมคณะกรรมการมรดกโลกยอมรับทราบว่า กัมพูชายื่นเอกสารแผนการบริหารจัดการให้คณะกรรมการและประเทศไทยเอาไว้แล้ว แต่ไม่ได้รับทราบในรายละเอียดเป็นอย่างไร จึงต้องนำกลับไปศึกษาในรายละเอียดก่อนแล้วจะพิจารณาอีกครั้งในปีหน้าที่ประ เทศบาร์เรน
ชัยชนะยกนี้จึงตกเป็นของประเทศไทย แต่เป็นชัยชนะแค่ชั่วคราวเท่านั้น
-----------------------
สุวิทย์ คุณกิตติ
รมว.ทรัพยากรธรรมชาติฯ
เมื่อเรามาถึงที่ประชุมในบราซิล มีผู้แทนบางประเทศมาพูดคุยกันเราคล้ายล็อบบี้ เขาบอกว่า การประชุมครั้งนี้ เอกสารที่กัมพูชาส่งมามันมีเอกสารที่พร้อมที่จะเสนอต่อที่ประชุมคณะกรรมการ มรดกโลกเพื่อพิจารณา เพราะฉะนั้นจะทำอย่างไรก็ตามคณะกรรมการก็คงพิจารณาและคงมติสนับสนุนข้อเสนอ ต่างๆที่เสนอมา ซึ่งมันจะส่งผลกระทบต่อเรา ล้วนแล้วแต่เป็นเอกสารที่เราไม่เคยเห็นมาก่อน เราบอกว่าเราไม่ได้เห็นเอกสารแล้วเราจะพิจารณาอย่างไร
ประการต่อมา ร่างแผนการบริหารจัดการปราสาทพระวิหารต้องเป็นที่ยอมรับของทั้งสองฝ่าย ไม่ใช่ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง และต้องทำให้แน่ใจว่าผลทางด้านเขตแดน อำนาจอธิปไตย และข้อผูกพันทางด้านกฎหมายจะไม่มีผลกระทบต่อไทย ผมพูดชัดเจนประเด็นนี้ว่าต้องพิจารณาด้วยความระมัดระวัง เพราะถ้ามีอะไรที่เราติดใจสงสัยอยู่ เราก็ไม่สามารถยอมรับได้
เราจึงเสนอว่าเราจะไม่พิจารณา และต้องคัดค้าน และคณะรัฐมนตรีไทยมีมติสนับสนุนกระบวนการดังกล่าว คัดค้าน ถ้าจำเป็นก็ต้องวอล์คเอ๊าท์ หรือถอนตัวจากสมาชิกภาพ ซึ่งเราไม่อยากไปถึงขนาดนั้น
เมื่อคืน (29ก.ค.ตามเวลาไทย) นายกรัฐมนตรีไม่ได้นอนทั้งคืน เพราะต้องคอยให้คำปรึกษาหารือกับผมและคณะตลอดทั้งคืน เมื่อประสบความสำเร็จ ท่านก็โทร.มาตอนตีห้า แสดงความยินดีกับพวกเรา
เรายังเอาแผนที่ที่กัมพูชาใช้ไปให้กรรมการมรดกโลกดูนอกรอบ พร้อมอธิบายว่ามันมีปัญหาอะไรอย่างไร มีถนนล้ำเข้ามาอย่างไร พรมแดนอยู่ตรงไหน เรารับแผนบริหารของกัมพูชาไม่ได้ รับแล้วมันมีปัญหา ทำให้สูญเสียดินแดน สูญเสียอธิปไตย รับไปแล้วก็ขัดรัฐธรรมนูญ กลับไปโดนคดีติดคุกกันหมด
สำหรับในปี 2555 เราเสนอตัวเป็นเจ้าภาพการประชุมต่อจากการประชุมที่บาร์เรน
Ref: มติชนออนไลน์ วันที่ 31 กรกฎาคม พ.ศ. 2553 เวลา 05:13:38 น.
--------------------------------------------------------
ดร.รอยล เผยในหลวงรับสั่งต้องปรับแนวคิดให้ตรงกัน-posttoday.com/ข่าว/ธุรกิจ-ตลาด
ดร.รอยล เผยในหลวงรับสั่งต้องปรับแนวคิดให้ตรงกัน
ดร.รอยล เผยในหลวงรับสั่งต้องปรับแนวคิดให้ตรงกัน เพื่อแก้ไขปัญหาน้ำ ถ้าคิดไม่ตรงกันงานไม่สำเร็จ
ดร.รอยล จิตรดอน ผู้อำนวยการสถาบันสารสนเทศทรัพยากรน้ำและการเกษตร(องค์การมหาชน) เปิดเผยว่า ในการเข้าเฝ้าพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเพื่อถวายรายงานเกี่ยวกับสถานการณ์ น้ำเมื่อวานที่ผ่านมา ณ โรงพยาบาลศิริราช พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ได้ทรงรับทราบรายงานดังกล่าว เเละทรงมีพระราชดำรัสเกี่ยวกับแนวทางสถานการณ์น้ำให้คณะรับทราบ เพื่อถือเป็นแนวทางปฏิบัติต่อไป โดยทรงรับสั่งว่า ขณะนี้ สภาพภูมิอากาศเปลี่ยนแปลง ทั้งลม ฝน ซึ่งมีการเปลี่ยนแปลงไม่เป็นไปตามฤดูเหมือนเมื่อก่อน ฉะนั้น จะต้องมีการติดตามและศึกษาให้เพิ่มมากขึ้น โดยเฉพาะลม ที่จะเป็นตัวพัดเมฆ มีการเปลี่ยนทิศทางมากขึ้น
ฉะนั้นจะต้องศึกษาและเข้าใจให้มากขึ้น ขณะที่ในเรื่องของหลักคิดในการแก้ปัญหา ในการทำงาน ควรจะใช้หลักคิดเดียวกัน และหลักคิดต้องมีความชัดเจน ซึ่งจากรายงานที่นำมาทูลเกล้าให้ฟังนั้น ทรงรับสั่งว่า เมื่อฟังแล้ว แสดงว่า หลักคิดยังต่างกันเยอะ ทั้งหลักคิดต่างกันในหน่วยงานเดียวกัน และหลักคิดระหว่างหน่วยงานก็ต่างกัน ฉะนั้น ทำให้การทำงานไม่สอดคล้องกัน ซึ่งในการทำงานให้สำเร็จและได้ผลดีคือ ต้องมีการปรับหลักคิดให้ตรงกันก่อน เพื่อที่จะทำให้การทำงานบรรลุผลสำเร็จ และในเรื่องเศรษฐกิจพอเพียงนั้น ไม่อยากให้ไปยึดทฤษฎีว่าจะใช้ได้ทุกพื้นที่ ในรูปแบบเดียวกันหมด แต่ในการใช้ทฤษฎีเราต้องเรียนรู้ในเรื่องดิน เรื่องคน และเรื่องพื้นที่ แล้วจึงปรับทฤษฎีไปใช้
นอกจากนี้ ดร.รอยล บอกอีกว่า แนวพระราชดำรัสทั้งหมด จะนำรวบรวมแล้วทำเป็นเอกสารสรุปเสนอต่อสำนักราชเลขาธิการ เพื่อมีการดำเนินการต่อไป
31 กรกฎาคม 2553 เวลา 13:23 น
ดร.รอยล เผยในหลวงรับสั่งต้องปรับแนวคิดให้ตรงกัน เพื่อแก้ไขปัญหาน้ำ ถ้าคิดไม่ตรงกันงานไม่สำเร็จ
ดร.รอยล จิตรดอน ผู้อำนวยการสถาบันสารสนเทศทรัพยากรน้ำและการเกษตร(องค์การมหาชน) เปิดเผยว่า ในการเข้าเฝ้าพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเพื่อถวายรายงานเกี่ยวกับสถานการณ์ น้ำเมื่อวานที่ผ่านมา ณ โรงพยาบาลศิริราช พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ได้ทรงรับทราบรายงานดังกล่าว เเละทรงมีพระราชดำรัสเกี่ยวกับแนวทางสถานการณ์น้ำให้คณะรับทราบ เพื่อถือเป็นแนวทางปฏิบัติต่อไป โดยทรงรับสั่งว่า ขณะนี้ สภาพภูมิอากาศเปลี่ยนแปลง ทั้งลม ฝน ซึ่งมีการเปลี่ยนแปลงไม่เป็นไปตามฤดูเหมือนเมื่อก่อน ฉะนั้น จะต้องมีการติดตามและศึกษาให้เพิ่มมากขึ้น โดยเฉพาะลม ที่จะเป็นตัวพัดเมฆ มีการเปลี่ยนทิศทางมากขึ้น
ฉะนั้นจะต้องศึกษาและเข้าใจให้มากขึ้น ขณะที่ในเรื่องของหลักคิดในการแก้ปัญหา ในการทำงาน ควรจะใช้หลักคิดเดียวกัน และหลักคิดต้องมีความชัดเจน ซึ่งจากรายงานที่นำมาทูลเกล้าให้ฟังนั้น ทรงรับสั่งว่า เมื่อฟังแล้ว แสดงว่า หลักคิดยังต่างกันเยอะ ทั้งหลักคิดต่างกันในหน่วยงานเดียวกัน และหลักคิดระหว่างหน่วยงานก็ต่างกัน ฉะนั้น ทำให้การทำงานไม่สอดคล้องกัน ซึ่งในการทำงานให้สำเร็จและได้ผลดีคือ ต้องมีการปรับหลักคิดให้ตรงกันก่อน เพื่อที่จะทำให้การทำงานบรรลุผลสำเร็จ และในเรื่องเศรษฐกิจพอเพียงนั้น ไม่อยากให้ไปยึดทฤษฎีว่าจะใช้ได้ทุกพื้นที่ ในรูปแบบเดียวกันหมด แต่ในการใช้ทฤษฎีเราต้องเรียนรู้ในเรื่องดิน เรื่องคน และเรื่องพื้นที่ แล้วจึงปรับทฤษฎีไปใช้
นอกจากนี้ ดร.รอยล บอกอีกว่า แนวพระราชดำรัสทั้งหมด จะนำรวบรวมแล้วทำเป็นเอกสารสรุปเสนอต่อสำนักราชเลขาธิการ เพื่อมีการดำเนินการต่อไป
31 กรกฎาคม 2553 เวลา 13:23 น
เกมการทูตอ่อนเชิง! - ข่าวไทยรัฐออนไลน์
 |
| จาก อัลบั้มไทยรัฐออนไลน์ |
เกมการทูตอ่อนเชิง! - ข่าวไทยรัฐออนไลน์
ถอนหายใจเฮือกใหญ่
กับข่าวดีรับอรุณ ตี 5 ครึ่งเช้ามืดวันที่ 30 กรกฎาคม ตามเวลาประเทศไทย ที่ประชุมคณะกรรมการมรดกโลก ที่ประเทศบราซิล มีมติให้เลื่อนการพิจารณาแผนการบริหารจัดการพื้นที่ปราสาทพระวิหาร มรดกโลกของกัมพูชา ออกไปเป็นปีหน้าที่ประเทศบาห์เรน
หลังจากที่ตัวแทนของกรรมการมรดกโลกได้พยายามเจรจากับตัวแทนของไทยกับกัมพูชา นอกรอบให้ได้ข้อยุติก่อน แต่ไม่ประสบความสำเร็จ
ได้จังหวะพักหายใจ ไปยื้อยุดฉุดกระชากกันต่อในปี 2554
โดย เฉพาะนายอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ นายกรัฐมนตรี ที่ว่ากันว่าไม่ได้หลับไม่ได้นอน เลยทั้งคืน เพราะต้องคอยลุ้นติดตามข่าวจากนายสุวิทย์ คุณกิตติ รมว.ทรัพยากรธรรมชาติฯ ในฐานะตัวแทนฝ่ายไทยที่ไปเกาะติดขอบเวทียูเนสโก
ต่อสายโทรศัพท์ข้ามทวีปแสดงความยินดีกันตั้งแต่ไก่โห่
ประเทศไทยยังไม่เสียดินแดนเขาพระวิหาร รัฐบาลโดยการนำของนายกฯอภิสิทธิ์ ก็ไม่ต้องถูกบันทึกในประวัติศาสตร์หน้าสอง
สยามเสียท่าเขมรในยุคประชาธิปัตย์ครองอำนาจรัฐ
ทั้งหมดทั้งปวง โดยเหตุของการเลื่อนวาระเขาพระวิหารออกไป ปัจจัยหลักเลยน่าจะอยู่ที่ยูเนสโกไม่ต้องการจุดชนวนสู้รบ
เลี่ยงสถานการณ์สุ่มเสี่ยงเกิดสงครามแย่งชิงดินแดนระหว่างฝ่ายไทยกับกัมพูชา
อย่างที่ต่างฝ่ายต่างออกมาประกาศกร้าว จะต้อนรับกันด้วยกระสุนปืน หากมีการรุกล้ำดินแดนในพื้นที่พิพาท
กองทัพทหารตั้งท่าจะลุยกันได้ทุกวินาที
ตาม ฉากฉุกเฉิน ยูเนสโกต้องเคลียร์ไฟเฉพาะหน้า ลำพังคงไม่ใช่แค่คิวเทกแอ็กชั่นของรัฐบาลไทยที่ขู่วอล์กเอาต์ ถอนตัวออกจากที่ประชุมยูเนสโกเพื่อประท้วง
แทบจะไม่มีน้ำหนักอะไร
โดย เฉพาะกับสภาพเลิ่กลั่กของรัฐบาลไทยที่เพิ่งถกกันหน้าตาตื่นในที่ประชุมคณะ รัฐมนตรี ในนาทีที่แว่วข่าวว่าตกอยู่ในสถานการณ์เสียเปรียบ
โวยวายชาติมหาอำนาจเอียงเข้าข้างกัมพูชา
ทั้งๆที่ไม่มีข้อต่อสู้อะไรมากไปกว่าข้ออ้างการปักปันเขตแดนร่วมยังไม่แล้วเสร็จ ต้องยื้อเวลาการขึ้นทะเบียนร่วมมรดกโลกออกไป
ไม่มีอะไรเป็นหลักเป็นฐาน มากกว่าอาการเตะถ่วง
เทียบ ความพร้อมกับอีกฝ่าย ทางการเขมรรุกคืบหน้าไปถึงขั้นโชว์ แผนพัฒนาเศรษฐกิจในพื้นที่เขาพระวิหาร เปิดโครงการร่วมทุนกับนักธุรกิจจีนแผ่นดินใหญ่ นักลงทุนเกาหลีใต้ ยุโรป อเมริกา
แนวร่วมนานาชาติพรึบพรับ ถ่วงน้ำหนักมากกว่าเห็นๆ
โดย สภาพแวดล้อมที่ทางฝ่ายไทยเสียเปรียบกัมพูชาเกือบทุกประตู แต่ที่เป็นรองสุดกู่เลยก็คือ "เกมการทูต" ของกระทรวงการต่างประเทศ ในยุคที่มีรัฐมนตรีชื่อนายกษิต ภิรมย์ นั่งคุมบังเหียน
ในบรรยากาศที่ "เพื่อนบ้านไม่คบ"
ฟ้อง ด้วยสถานการณ์ชายแดนฝั่งกัมพูชา ปะทุปัญหาเขาพระวิหาร ตอดเล็กตอดน้อยกันตลอดเวลา ล่าสุดยังมีศึกอีกด้าน ชายแดนฝั่งด่านแม่สอด จังหวัดตาก ทางการพม่าก็สั่งปิดด่าน เพราะไม่พอใจการก่อสร้างเขื่อนกั้นตลิ่งแม่น้ำ
ไม่ได้มีการประสานพูดจากันก่อน
ล่าสุดข่าววงใน พ.ต.ท.ทักษิณ ชินวัตร อดีตนายกรัฐมนตรี บินมาฉลองวันเกิดร่วมกับลูกๆแบบสุดหรูอลังการที่ประเทศบรูไน ได้สบายๆ
ไม่สนแรงกดดันจากทางการไทย
เพื่อนบ้านในอาเซียนไม่ให้ราคา นับประสาอะไรกับเวทีนานาชาติ ที่นายกษิตงัดการทูตสไตล์นักเลงโบราณ ก้มหน้าก้มตาไล่ล่าอดีตนายกฯทักษิณ
กดดันประเทศนั้นประเทศนี้ โดยไม่สนหน้าอินทร์หน้าพรหม
จุดกระแสหมั่นไส้สะสม ที่สุดคำตอบก็ออกมาวันนี้ ในอารมณ์ ที่รัฐบาลไทยโวยวายประเทศมหาอำนาจลำเอียงเข้าข้างกัมพูชามากกว่า
สะท้อนคำตอบว่า โลกคิดยังไงกับเรายามนี้.
Ref: ไทยรัฐออนไลน์
* โดย ทีมข่าวการเมืองรายงาน
* 31 กรกฎาคม 2553, 05:03 น.
----------------------------------------------------------
 |
| จาก อัลบั้มไทยรัฐออนไลน์ |
กษิตไม่แคร์เขมร ประกาศชัย กรณีเขาพระวิหาร
รมว.ต่างประเทศของไทย ไม่แคร์ กัมพูชาประกาศชัยชนะกรณีกรรมการมรดกโลกรับแผนจัดการพระวิหาร ระบุ ไม่มีใครแพ้หรือชนะ...
เมื่อ เวลา 10.30 น. วันที่ 31 ก.ค. 2553 ที่โรงแรมเมอร์ริน บีช รีสอร์ท นายกษิต ภิรมย์ รมว.ต่างประเทศ กล่าวถึงกรณีที่ นายซก อัน รองนายกรัฐมนตรีกัมพูชา ประกาศว่ากัมพูชาได้รับชัยชนะในการขึ้นทะเบียนปราสาทพระวิหารเป็นมรดก เพราะกรรมการมรดกโลกยอมรับในแผนการจัดการของกัมพูชาว่า เรี่องของกัมพูชาตนพูดไปหมดแล้วถือว่าจบแล้ว และเรื่องนี้ไม่มีเรื่องแพ้ชนะ เพราะที่เขาบอกว่าชนะมันเป็นสิ่งที่ไม่ใช่ เพราะการเจรจากัน ต้องมากันคนละครึ่งทาง เขาจะพูดอะไร ตนก็ไม่แคร์ และไม่ฟัง ซึ่งตนได้ชมประธานคณะกรรมการมรดกโลกจากบราซิลไปแล้ว ดังนั้นเราต้องให้เกียรติบราซิลด้วย ทั้งประเทศกัมพูชาและไทย
ผู้สื่อข่าวถามว่า การที่กัมพูชาประกาศเช่นนี้จะทำให้ไทยเกิดปัญหาหรือไม่ นายกษิตกล่าวว่า ตนไม่มีปัญหาอะไรกับใครทั้งสิ้น และ ไม่ทราบว่าทำไมเขาถึงประกาศออกมาแบบนี้
Ref: ไทยรัฐออนไลน์
* โดย ทีมข่าวการเมือง
* 31 กรกฎาคม 2553, 11:24 น.
WDPress: Robert Amsterdam's White Paper
The White Paper on Thailand's crisis and the government ordered blood-bath is worth reading. I support most of what is written in this important document. There is a good description of the Amart. However I have some reservations. Firstly and not surprisingly, the White Paper ignore the human rights abuses in the War on Drugs and the South which were carried out under Taksin's government. For any long term reform, these must also be dealt with.
But they are not excuses for the 2006 coup or the bloodbath in 2010. Secondly, and again, not surprisingly, the White Paper does not seriously analyse the role of the King. For that, and for an analysis of the NGOs, you would need to read my latest book. One final and more minor point is that we need to seriously debate what aspects of the Taksin government enraged the old elites. It wasn't free trade, in my opinion.
Giles Ji Ungpakorn
AmsterdamWhitePaper
EXECUTIVE SUMMARY
For four years, the people of Thailand have been the victims of a systematic and unrelenting assault on their most fundamental right — the right to self-determination through genuine elections based on the will of the people. The assault against democracy was launched with the planning and execution of a military coup d’état in 2006. In collaboration with members of the Privy Council, Thai military generals overthrew the popularly elected, democratic government of Prime Minister Thaksin Shinawatra, whose Thai Rak Thai party had won three consecutive national elections in 2001, 2005 and 2006. The 2006 military coup marked the beginning of an attempt to restore the hegemony of Thailand’s old moneyed elites, military generals, high-ranking civil servants, and royal advisors (the “Establishment”) through the annihilation of an electoral force that had come to present a major, historical challenge to their power.
The regime put in place by the coup hijacked the institutions of government, dissolved Thai Rak Thai and banned its leaders from political participation for five years. When the successor to Thai Rak Thai managed to win the next national election in late 2007, an ad hoc court consisting of judges hand-picked by the coup-makers dissolved
that party as well, allowing Abhisit Vejjajiva’s rise to the Prime Minister’s office.
Abhisit’s administration, however, has since been forced to impose an array of repressive measures to maintain its illegitimate grip and quash the democratic movement that sprung up as a reaction to the 2006 military coup as well as the 2008 “judicial coups.” Among other things, the government blocked some 50,000 web sites, shut down the opposition’s satellite television station, and incarcerated a record number of people under Thailand’s infamous lèse-majesté legislation and the equally draconian Computer Crimes Act. Confronted with organized mass demonstrations that challenged its authority, the government called in the armed forces and suspended constitutional freedoms by invoking the Internal Security Act and a still more onerous Emergency Decree. Since April 7, 2010, the country’s new military junta — the Center for the Resolution of the Emergency Situation (“CRES”) — rules without any form of accountability, under a purported “state of emergency” that was declared improperly,
implemented disproportionately, and continued indefinitely with the purpose of silencing any form of opposition to the unelected regime. Once again, the Establishment could not deny the Thai people’s demand for self-determination without turning to military dictatorship.
In March 2010, massive anti-government protests were organized in Bangkok by the “Red Shirts” of the United Front for Democracy against Dictatorship (UDD). The Red Shirt rally was sixty-six days old on May 19, 2010, when armored vehicles rolled over makeshift barricades surrounding Bangkok’s Rachaprasong intersection and
penetrated the Red Shirts’ encampment. Weeks earlier, on April 10, 2010, units had carried out a failed attempt to disperse a Red Shirt gathering at the Phan Fa Bridge, resulting in the death of twenty-seven people.
At least fifty-five more people died in the dispersal of the Ratchaprasong rally between May 13 and May 19. By the time the site of the demonstrations was cleared, several major commercial buildings stood 3smoldering, more than eighty people lay dead, and over fifty alleged UDD leaders faced possible death sentences on “terrorism” charges. Hundreds of other protesters remain detained, for violating the Internal Security Act and the Emergency Decree, which the Thai authorities wield in an effort to criminalize legitimate political protest.
Thailand has obligations under International Law, including treaty obligations under the International Covenant of Civil and Political Rights (ICCPR), to investigate all serious human rights violations during the Red Shirts monstrations and, if applicable, to prosecute members of the military and its civilian chain of command for crimes such as the summary and arbitrary executions of more than eighty civilians in Bangkok in April-May 2010. The facts strongly suggest violations of International Law through a disproportionate use of force by the Thai military, prolonged arbitrary detention and disappearances, and a repressive system of political persecution that denies freedom of political participation and expression to its citizens, including the Red Shirts.
There is ample evidence of serious human rights abuses to trigger an independent and impartial investigation into the facts, so that those who are guilty of international crimes may be brought to justice. Additionally, the use of military force against the Red Shirts in April-May 2010 is the kind of systematic or widespread attack on civilian populations that might rise to the level of crimes against humanity under the Rome Statute that created the International Criminal Court in The Hague. While Thailand has not acceded formally to the Rome Statute, these kinds of attacks might warrant consideration for a referral to the International Criminal Court if they were carried out knowingly under a policy to acquiesce in or encourage unnecessary loss of life, or if they are designed to target a
specific political group. There is substantial evidence that the four-year campaign of attacks against the Red Shirts is being carried out under a policy approved by the Abhisit government, and that the recent Red Shirt massacres are only the latest manifestation of that policy.
Lastly, the Thai government’s purported investigation into the Red Shirt massacres in April-May 2010 promises to be neither independent nor objective, as required by International Law. While Thailand may be guilty of additional violations of the ICCPR and of customary international law for its failures to ensure a fair and complete investigation into the massacre, international pressure is necessary to ensure its compliance and pre-empt the government’s ongoing attempts to whitewash the incidents.
There is no dispute that Thailand must move beyond violence and work toward reconciliation. Reconciliation, however, necessarily begins with the restoration of the Thai people’s fundamental right to self-governance; moreover, it requires full accountability for serious human rights violations committed in the attempt to repress
that right. International Law mandates nothing less.
Ref: Robert Amsterdam's White Paper
by WDPress @ 2010-07-30 – 12:16:43
But they are not excuses for the 2006 coup or the bloodbath in 2010. Secondly, and again, not surprisingly, the White Paper does not seriously analyse the role of the King. For that, and for an analysis of the NGOs, you would need to read my latest book. One final and more minor point is that we need to seriously debate what aspects of the Taksin government enraged the old elites. It wasn't free trade, in my opinion.
Giles Ji Ungpakorn
AmsterdamWhitePaper
EXECUTIVE SUMMARY
For four years, the people of Thailand have been the victims of a systematic and unrelenting assault on their most fundamental right — the right to self-determination through genuine elections based on the will of the people. The assault against democracy was launched with the planning and execution of a military coup d’état in 2006. In collaboration with members of the Privy Council, Thai military generals overthrew the popularly elected, democratic government of Prime Minister Thaksin Shinawatra, whose Thai Rak Thai party had won three consecutive national elections in 2001, 2005 and 2006. The 2006 military coup marked the beginning of an attempt to restore the hegemony of Thailand’s old moneyed elites, military generals, high-ranking civil servants, and royal advisors (the “Establishment”) through the annihilation of an electoral force that had come to present a major, historical challenge to their power.
The regime put in place by the coup hijacked the institutions of government, dissolved Thai Rak Thai and banned its leaders from political participation for five years. When the successor to Thai Rak Thai managed to win the next national election in late 2007, an ad hoc court consisting of judges hand-picked by the coup-makers dissolved
that party as well, allowing Abhisit Vejjajiva’s rise to the Prime Minister’s office.
Abhisit’s administration, however, has since been forced to impose an array of repressive measures to maintain its illegitimate grip and quash the democratic movement that sprung up as a reaction to the 2006 military coup as well as the 2008 “judicial coups.” Among other things, the government blocked some 50,000 web sites, shut down the opposition’s satellite television station, and incarcerated a record number of people under Thailand’s infamous lèse-majesté legislation and the equally draconian Computer Crimes Act. Confronted with organized mass demonstrations that challenged its authority, the government called in the armed forces and suspended constitutional freedoms by invoking the Internal Security Act and a still more onerous Emergency Decree. Since April 7, 2010, the country’s new military junta — the Center for the Resolution of the Emergency Situation (“CRES”) — rules without any form of accountability, under a purported “state of emergency” that was declared improperly,
implemented disproportionately, and continued indefinitely with the purpose of silencing any form of opposition to the unelected regime. Once again, the Establishment could not deny the Thai people’s demand for self-determination without turning to military dictatorship.
In March 2010, massive anti-government protests were organized in Bangkok by the “Red Shirts” of the United Front for Democracy against Dictatorship (UDD). The Red Shirt rally was sixty-six days old on May 19, 2010, when armored vehicles rolled over makeshift barricades surrounding Bangkok’s Rachaprasong intersection and
penetrated the Red Shirts’ encampment. Weeks earlier, on April 10, 2010, units had carried out a failed attempt to disperse a Red Shirt gathering at the Phan Fa Bridge, resulting in the death of twenty-seven people.
At least fifty-five more people died in the dispersal of the Ratchaprasong rally between May 13 and May 19. By the time the site of the demonstrations was cleared, several major commercial buildings stood 3smoldering, more than eighty people lay dead, and over fifty alleged UDD leaders faced possible death sentences on “terrorism” charges. Hundreds of other protesters remain detained, for violating the Internal Security Act and the Emergency Decree, which the Thai authorities wield in an effort to criminalize legitimate political protest.
Thailand has obligations under International Law, including treaty obligations under the International Covenant of Civil and Political Rights (ICCPR), to investigate all serious human rights violations during the Red Shirts monstrations and, if applicable, to prosecute members of the military and its civilian chain of command for crimes such as the summary and arbitrary executions of more than eighty civilians in Bangkok in April-May 2010. The facts strongly suggest violations of International Law through a disproportionate use of force by the Thai military, prolonged arbitrary detention and disappearances, and a repressive system of political persecution that denies freedom of political participation and expression to its citizens, including the Red Shirts.
There is ample evidence of serious human rights abuses to trigger an independent and impartial investigation into the facts, so that those who are guilty of international crimes may be brought to justice. Additionally, the use of military force against the Red Shirts in April-May 2010 is the kind of systematic or widespread attack on civilian populations that might rise to the level of crimes against humanity under the Rome Statute that created the International Criminal Court in The Hague. While Thailand has not acceded formally to the Rome Statute, these kinds of attacks might warrant consideration for a referral to the International Criminal Court if they were carried out knowingly under a policy to acquiesce in or encourage unnecessary loss of life, or if they are designed to target a
specific political group. There is substantial evidence that the four-year campaign of attacks against the Red Shirts is being carried out under a policy approved by the Abhisit government, and that the recent Red Shirt massacres are only the latest manifestation of that policy.
Lastly, the Thai government’s purported investigation into the Red Shirt massacres in April-May 2010 promises to be neither independent nor objective, as required by International Law. While Thailand may be guilty of additional violations of the ICCPR and of customary international law for its failures to ensure a fair and complete investigation into the massacre, international pressure is necessary to ensure its compliance and pre-empt the government’s ongoing attempts to whitewash the incidents.
There is no dispute that Thailand must move beyond violence and work toward reconciliation. Reconciliation, however, necessarily begins with the restoration of the Thai people’s fundamental right to self-governance; moreover, it requires full accountability for serious human rights violations committed in the attempt to repress
that right. International Law mandates nothing less.
Ref: Robert Amsterdam's White Paper
by WDPress @ 2010-07-30 – 12:16:43
WDPress: Total lack of justice for Red Shirt detainees under Abhisit’s junta
Red Shirt political prisoners, detained by the Abhisit military junta after the bloody crack down against unarmed pro-democracy demonstrators in Thailand in May, are facing a total lack of justice with internationally recognised legal standards being blatantly ignored. This is more evidence of the total destruction of Democracy, Justice and the Rule of Law in Thailand since the 2006 military coup.
Prachatai the web-based newspaper, which the junta repeatedly tries to close down, reports that Red Shirt detainees in the north-east provinces of Ubon Rajatanee, Kon Kaen, Mahasarakarm, Mukdaharn and Udon Tanee are facing the following problems... and there is no reason to believe that other Red Shirt detainees are any better off elsewhere. (see http://www.prachatai3.info/journal/2010/07/30474).
1. Police evidence used for Warrants of arrest is unclear and lacking in legal standards. So people have been arrested and detained under conditions where there is a lack of clear evidence.
2. Those issued with arrest warrants are sometimes unaware of the warrants. This means that they could be facing further charges of “resisting or avoiding arrest”.
3. Some of those who have been detained were assaulted by police while being arrested, despite not resisting arrest.
4. Police use threats and coercion to obtain “confessions”. It is standard practice to tell defendants that their punishment will be less severe if they confess, whether this is true or not and whether they are guilty or not.
5. Many defendants are denied proper legal representation.
6. Judges have decided to deny bail to Red Shirts, without using standard legal rules. The judges claim they will all try to escape court proceedings, despite having no evidence to prove this. The judges obviously see them as “political prisoners who are already guilty”.
7. Prison conditions are brutal and over-crowded.
8. Defendant’s families are suffering financial consequences. There is no welfare state in Thailand and the fabulously wealthy conservative elites are fiercely opposed to state welfare for citizens.
9. Those defendants who were shot or injured by security officers and those with long-term illnesses, are denied proper medical treatment.
The above situation needs to be considered along with the fact that:
1. The Department of Special Investigation (D.S.I.) believes that defendants are guilty before being tried in a court of law. Recently the D.S.I. website published the name and pictures of a person whom they accuse of lese majeste. Beside the pictures they wrote that “this person will rot in hell”. Clearly the D.S.I. does not believe that trials are necessary and considers that witch-hunts against government critics are “legal”. They are even flouting the junta’s own Constitution. All this meets with the military backed-government’s approval.
2. D.S.I. head Tarit Pendit has issued so-called “terrorism” charges against 26 government opponents associated with the peaceful pro-democracy protests, without the slightest evidence that terrorist acts took place or that the 26 people were involved. These “terrorist” charges are similar to “terrorism” charges issued by Hitler’s Nazis against the Free French or similar charges issued by the Israeli government to justify killing unarmed civilians on the relief ships to Palestine.
3. The D.S.I. is not pursuing any terrorism charges against the royalist PAD gangs who took over Bangkok’s international airports in late 2008. This put a stop to international flights for over a week. The PAD also occupied and trashed Government House and caused a riot outside parliament that same year. No one has been punished or detained. The present Abhisit military junta has PAD members and supporters in the cabinet.
4. The D.S.I. is not pursuing any murder charges against Abhisit and the generals for ordering the shooting down in cold blood of innocent civilians earlier this year.
5. The Abhisit junta has maintained a “state of emergency” in Bangkok and other provinces and many Red Shirts have been detained for breaking the emergency law. Yet when the royalist PAD came out to protest and whip up ultra-nationalism over a pointless border dispute with Cambodia last week, none of the PAD leaders or their supporters were arrested. In fact Abhisit and his PAD Foreign Minister made a point of meeting the PAD protesters and agreeing with them. The royalists hope to create a diversion by whipping up anti-Cambodian sentiment.
6. School students in Chiang Rai district in the north are being harassed and detained by the junta for mounting peaceful symbolic protests over the killings in Bangkok.
7. Innocent defendants, awaiting trial are shackled in chains while going to court. This barbaric practice is designed to take away the humanity of detainees, not to prevent them from escaping in any way. Many of the Red Shirt leaders, who are political prisoners, actually gave themselves up to the police voluntarily, yet they are chained when attending court hearings. This is yet another indication that the conservative elites regard Red Shirts and ordinary Thai citizens who want democracy, as being “sub-human”. Thai citizens are referred to as merely “dust beneath the feet of the King”.
Political Prisoner
The entire criminal justice system in Thailand is compromised and corrupt. Citizens are not respected and regarded as equal. Judges are supporters of the conservative elites and are happy to act in a bias manner. There are no standards of basic justice. There is no freedom and Democracy. Yet Abhisit’s junta claims to be setting up committees for “political reform” under former military junta Prime Minister Anan Panyarachun and conservative doctor Prawes Wasi. What is even more shocking is that academics are flocking to these committees like flies to shit. There can be no serious “political reform” without freedom and Democracy, without scrapping the lese majeste law and without punishing the politicians and generals who gunned down innocent pro-democracy demonstrators.
Serious reform would need to look into reducing the size, wealth and power of the military, reducing or scrapping the Monarchy, totally culling the judicial system and the police and ending all censorship. Serious reform can only take place after genuine democratic elections for a new government. But Abhisit’s junta shot dead over 90 people in March, April and May in order to avoid such elections. All his so-called “reform process” can amount to is an expensive public relations exercise to try and white-wash the crimes of the present junta.
Ref: Total lack of justice for Red Shirt detainees under Abhisit’s junta
by WDPress @ 2010-07-29 – 16:39:13
Giles Ji Ungpakorn
Prachatai the web-based newspaper, which the junta repeatedly tries to close down, reports that Red Shirt detainees in the north-east provinces of Ubon Rajatanee, Kon Kaen, Mahasarakarm, Mukdaharn and Udon Tanee are facing the following problems... and there is no reason to believe that other Red Shirt detainees are any better off elsewhere. (see http://www.prachatai3.info/journal/2010/07/30474).
1. Police evidence used for Warrants of arrest is unclear and lacking in legal standards. So people have been arrested and detained under conditions where there is a lack of clear evidence.
2. Those issued with arrest warrants are sometimes unaware of the warrants. This means that they could be facing further charges of “resisting or avoiding arrest”.
3. Some of those who have been detained were assaulted by police while being arrested, despite not resisting arrest.
4. Police use threats and coercion to obtain “confessions”. It is standard practice to tell defendants that their punishment will be less severe if they confess, whether this is true or not and whether they are guilty or not.
5. Many defendants are denied proper legal representation.
6. Judges have decided to deny bail to Red Shirts, without using standard legal rules. The judges claim they will all try to escape court proceedings, despite having no evidence to prove this. The judges obviously see them as “political prisoners who are already guilty”.
7. Prison conditions are brutal and over-crowded.
8. Defendant’s families are suffering financial consequences. There is no welfare state in Thailand and the fabulously wealthy conservative elites are fiercely opposed to state welfare for citizens.
9. Those defendants who were shot or injured by security officers and those with long-term illnesses, are denied proper medical treatment.
The above situation needs to be considered along with the fact that:
1. The Department of Special Investigation (D.S.I.) believes that defendants are guilty before being tried in a court of law. Recently the D.S.I. website published the name and pictures of a person whom they accuse of lese majeste. Beside the pictures they wrote that “this person will rot in hell”. Clearly the D.S.I. does not believe that trials are necessary and considers that witch-hunts against government critics are “legal”. They are even flouting the junta’s own Constitution. All this meets with the military backed-government’s approval.
2. D.S.I. head Tarit Pendit has issued so-called “terrorism” charges against 26 government opponents associated with the peaceful pro-democracy protests, without the slightest evidence that terrorist acts took place or that the 26 people were involved. These “terrorist” charges are similar to “terrorism” charges issued by Hitler’s Nazis against the Free French or similar charges issued by the Israeli government to justify killing unarmed civilians on the relief ships to Palestine.
3. The D.S.I. is not pursuing any terrorism charges against the royalist PAD gangs who took over Bangkok’s international airports in late 2008. This put a stop to international flights for over a week. The PAD also occupied and trashed Government House and caused a riot outside parliament that same year. No one has been punished or detained. The present Abhisit military junta has PAD members and supporters in the cabinet.
4. The D.S.I. is not pursuing any murder charges against Abhisit and the generals for ordering the shooting down in cold blood of innocent civilians earlier this year.
5. The Abhisit junta has maintained a “state of emergency” in Bangkok and other provinces and many Red Shirts have been detained for breaking the emergency law. Yet when the royalist PAD came out to protest and whip up ultra-nationalism over a pointless border dispute with Cambodia last week, none of the PAD leaders or their supporters were arrested. In fact Abhisit and his PAD Foreign Minister made a point of meeting the PAD protesters and agreeing with them. The royalists hope to create a diversion by whipping up anti-Cambodian sentiment.
6. School students in Chiang Rai district in the north are being harassed and detained by the junta for mounting peaceful symbolic protests over the killings in Bangkok.
7. Innocent defendants, awaiting trial are shackled in chains while going to court. This barbaric practice is designed to take away the humanity of detainees, not to prevent them from escaping in any way. Many of the Red Shirt leaders, who are political prisoners, actually gave themselves up to the police voluntarily, yet they are chained when attending court hearings. This is yet another indication that the conservative elites regard Red Shirts and ordinary Thai citizens who want democracy, as being “sub-human”. Thai citizens are referred to as merely “dust beneath the feet of the King”.
 |
| จาก อัลบั้มWdpress |
Political Prisoner
The entire criminal justice system in Thailand is compromised and corrupt. Citizens are not respected and regarded as equal. Judges are supporters of the conservative elites and are happy to act in a bias manner. There are no standards of basic justice. There is no freedom and Democracy. Yet Abhisit’s junta claims to be setting up committees for “political reform” under former military junta Prime Minister Anan Panyarachun and conservative doctor Prawes Wasi. What is even more shocking is that academics are flocking to these committees like flies to shit. There can be no serious “political reform” without freedom and Democracy, without scrapping the lese majeste law and without punishing the politicians and generals who gunned down innocent pro-democracy demonstrators.
Serious reform would need to look into reducing the size, wealth and power of the military, reducing or scrapping the Monarchy, totally culling the judicial system and the police and ending all censorship. Serious reform can only take place after genuine democratic elections for a new government. But Abhisit’s junta shot dead over 90 people in March, April and May in order to avoid such elections. All his so-called “reform process” can amount to is an expensive public relations exercise to try and white-wash the crimes of the present junta.
Ref: Total lack of justice for Red Shirt detainees under Abhisit’s junta
by WDPress @ 2010-07-29 – 16:39:13
Giles Ji Ungpakorn
วันพฤหัสบดี, กรกฎาคม 29, 2553
Asiancorrespondent: Thailand ends state of emergency in more provinces | Asian Correspondent
 |
| จาก อัลบั้ม Asiancorrespondent |
Thailand ends state of emergency in more provinces | Asian Correspondent
Thailand's prime minister on Thursday ordered a state of emergency lifted in six provinces, but kept the decree in place in the capital Bangkok and nine other provinces.
Prime Minister Abhisit Vejjajiva did not explain why the emergency decree was revoked for the six provinces in the northeast and central Thailand. The state of emergency was declared in April after protesters in Bangkok broke into the parliament building to press their demands for early elections. About 90 people died and more than 1,400 were injured during two months of protests.
Deputy Prime Minister Suthep Thaugsuban said authorities considered the security situation in the remaining provinces to be tense and "actions that signaled some danger" persisted.
On Sunday, in the first major violent incident since the protests were quashed on May 19, a grenade exploded in downtown Bangkok, killing one person and wounding 10. No one has taken responsibility for the blast, which took place the same day as a parliamentary by-election in which a member of Abhisit's ruling Democrat Party defeated a candidate for a party that had backed the protests.
A state of emergency allows the government to impose curfews, prohibit public gatherings, censor and ban publications, detain suspects without charge, confiscate property and tap telephones, among other provisions.
Four out of the six provinces where the decree was lifted are in the northeast — the stronghold of former Prime Minister Thaksin Shinawatra, who was ousted in a 2006 military coup amid allegations of corruption. Thaksin's supporters and their anti-coup allies, known as the Red Shirts, staged the street protests that ended violently when the army was sent in to disperse them.
The state of emergency was initially declared in Bangkok and later extended to cover almost one-third of the country's 76 provinces.
Local and international human rights advocacy groups have urged the emergency decree be lifted, expressing concern over provisions that allow extended detention, and saying its cessation would pave the way for true reconciliation.
Jul. 30 2010 - 09:09 am
Robert Amsterdam Thailand: Thailand Wags the Dog on Preah Vihear
 |
| จาก อัลบั้มRobert Amsterdam Thailand |
Thailand Wags the Dog on Preah Vihear
As negotiations for the management of Cambodia’s Preah Vihear Temple’s UNESCO World Heritage Site status rumble on for another day, it’s becoming increasingly clear that the Abhisit government’s only negotiation strategy is a mixture of bullying and threats.
This atmosphere of coercion, covers the range of threatening to walk out of Thailand’s position on an important UNESCO committee, all the way through to implicit threats of armed hostilities being made by Abhisit’s coalition partners, Puea Pandin. This is, of course, no way for a respectable member of the international community to behave.
That PM Abhisit has been led by his nose to such brinkmanship only casts serious doubts on his own ability to pick his allies and his causes. The extremist nationalists in the PAD have been the main protagonists in this battle over this Khmer temple, whose geographic position within Cambodian borders was ratified by the World Court almost 50years ago – and PM Abhisit has been quick to ally himself with this cause
The PAD’s program of intimidation and violence regarding Preah Vihear, including riots and attempts to provoke armed hostilities between Cambodia and Thailand, something which has occurred on several occasions, has never been fully challenged by PM Abhisit’s government. In fact, PM Abhisit has allowed the extremists in the PAD to openly flout the same State of Emergency laws banning protests that he used to crush the pro-democracy Red Shirt demonstrations. The truth is that PM Abhisit needs the thugs in the PAD to stay on side so that he can call on them to perform extra-legal activities as and when he needs.
The comparisons with the 1997 film, Wag the Dog, where a floundering US President cooks up a dubious war to further his own domestic ends are obvious. Yet, this is a very risky strategy for Abhisit.
Over the last weeks the Abhisit regime has refused any international oversight into any aspect of Thailand’s present political predicament or how to resolve its problems. He claims it is purely a domestic issue that other nations should not interfere in.
Starting a war with Cambodia, destabilizing the region and causing a major international incident, just to suit the agenda of extremists in the PAD, a relatively tiny organization with very few supporters beyond a rump in the Bangkok middle classes, will bring much unwanted attention on Abhisit’s regime. The question he will ultimately have to answer is who is the dog and who is doing the wagging?
-------------------------------------------------
ทนายทักษิณ อัดรบ.ไทย ทำตัวอันธพาล กรณีปราสาทพระวิหาร
รอ เบิร์ต อัมสเตอร์ดัม ทนายความชาวแคนาดา ที่ปรึกษาด้านกฎหมาย พ.ต.ท.ทักษิณ ชินวัตร อดีตนายกรัฐมนตรี เผยแพร่บทความชิ้นล่าสุดผ่านทางเว็บไซต์ส่วนตัว โจมตีรัฐบาลไทย ชุดปัจจุบันภายใต้การนำของนายกรัฐมนตรีอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ ว่ากำลังทำตัวเป็น "อันธพาล"และแสดงพฤติกรรม"ขู่เข็ญคุกคาม" อย่างโจ่งแจ้งต่อประชาคมโลกในกรณีที่ออกมาขู่จะ "วอล์คเอาต์" ออกจากเวทีการประชุมคณะกรรมการมรดกโลกขององค์การยูเนสโกที่บราซิล หากไม่สามารถขัดขวางคณะกรรมการชุดดังกล่าวให้ยุติการพิจารณาแผนการบริหาร จัดการปราสาทพระวิหารของกัมพูชาได้
อัมสเตอร์ดัม ซึ่งเป็นเจ้าของ สำนักงานกฎหมายระดับโลก "อัมสเตอร์ดัม แอนด์ พีร็อฟฟ์" กล่าวประณามท่าทีของรัฐบาลไทยต่อกรณีปราสาทพระวิหารผ่านทางเว็บไซต์ว่า เป็นท่าทีที่ประเทศ ซึ่งเป็นสมาชิกที่ดีของประชาคมโลกไม่สมควรกระทำและเป็นพฤติกรรมที่แสดงออก ถึงความไม่เคารพกติกาสากลระหว่างประเทศ พร้อมชี้ว่ารัฐบาลไทยกำลังเบี่ยงเบนความสนใจจากปัญหาทางการเมืองของตัวเอง ด้วยการสร้างเรื่องโกหกให้เกิดสงครามเทียมกับกัมพูชาแทน
ทนาย ความของ พ.ต.ท.ทักษิณ ระบุว่า นายกรัฐมนตรีอภิสิทธิ์กำลังร่วมมือกับกลุ่มคนเสื้อเหลือง" ต่อสู้เรื่องปราสาทพระวิหาร ทั้งๆ ที่โบราณสถานเก่าแก่แห่งนี้เป็นกรรมสิทธิ์โดยชอบธรรมของกัมพูชา และ ยังมีที่ตั้งอยู่ใน"เขตแดนของกัมพูชา" ชัดเจน พร้อมแสดงความข้องใจถึงท่าทีของรัฐบาลไทยที่พยายามขัดขวางการ ดำเนินการใดๆ ของฝ่ายกัมพูชาในการบริหารจัดการปราสาทพระวิหาร โดย"ไม่แยแส"ต่อคำพิพากษาของศาลโลกเมื่อเกือบ 50 ปีที่ผ่านมา ที่ตัดสินให้ปราสาทแห่งนี้ตก "เป็นของกัมพูชาโดยชอบธรรม"
อัมสเตอร์ดัม ชี้ว่า นายอภิสิทธิ์ กำลังเปิดทางให้กลุ่มคนเสื้อเหลืองออกมาก่อความวุ่นวาย และ ยั่วยุให้เกิดการปะทะกันระหว่างไทยและกัมพูชา ทั้งที่ในเวลานี้ยังคงมีการประกาศสถานการณ์ฉุกเฉินที่ห้ามการชุมนุมใดๆ เกินกว่า 5 คน ซึ่งถือเป็นเรื่องที่พิสูจน์ให้ทั่วโลกได้เห็นว่ารัฐบาลไทยและกฎหมายของไทย มี "2 มาตรฐาน"อย่างชัดเจน ตอนท้ายของบทความ ยังกล่าวหารัฐบาลอภิสิทธิ์ว่า กำลังบ่อนทำลายเสถียรภาพ และ ทำตัวเป็นภัยคุกคามต่อภูมิภาคเอเชียตะวันออก เฉียงใต้ จากความพยายามในการเปิดศึกกับประเทศเพื่อนบ้านของตัวเองอย่างกัมพูชาในขณะ นี้.
ref: breakingnews.nationchannel
30 กค. 2553 10:16 น.
ไทยรัฐออนไลน์: ไขปริศนา 'สันดานฤดูฝน' ...!?! แล้วคุณละฝนตกตรงเวลาเหมือนแกล้งแบบนี้ คุณคิดว่าเป็นเพราะว่าเราทำผิดอะไรไปหรือเปล่า...???
ช่วงนี้ ฝนกับคนกรุงดูเหมือนเป็นเรื่องที่แยกกันไม่ออกไปแล้ว, หลายวันที่ผ่านมาแทบจะทุกเช้าที่ตื่นมาแล้วมองไปนอกหน้าตาสิ่งที่เห็นก็คือ "ฝนตก" กระทั่งตอนเย็นกำลังเก็บของจะกลับบ้านฝนก็เริ่มกระหน่ำอีกระรอกใหญ่ แต่ทว่าสิ่งที่คาใจทุกๆ คน โดยเฉพาะพนักงานออฟฟิศที่เข้างาน 08.00 เลิกงาน 17.00 น.ก็คือทำไมฝนมันจึงมีพฤติกรรมที่น่าฉงนสงสัย...
กล่าวคือ ช่วงเวลาอื่นๆ ที่คนทำงานหาเช้ากินค่ำกลับไม่ค่อยจะตก แต่ดันมาตกขณะจะไปทำงาน และขณะจะเลิกงาน
 |
| จาก ไทยรัฐออนไลน์ |
หลายคนอดสงสัยไม่ได้ว่าฟ้าฝนมีอะไร “กินใจ” กับคนหาเช้ากินค่ำหรือไม่ กระทั่งแท้จริงแล้วคนกรุงเทพฯ ทำอะไรผิดไปหรือเปล่า เช่น ปล่อยให้นักการเมืองเลวโกงรายวัน, ปล่อยให้คนเผาบ้าน-ยึดสนามบิน, มอมเมาลูกหลานให้บ้าดาราจนไม่สนใจการเรียน, ปล่อยให้ทหารรัฐประหาร, ปล่อยให้โฆษณาขอโทษประเทศไทยโดนแบน กระทั่งเรื่องขี้หมาๆ อย่าง ปล่อยคนให้เอาเปรียบเพื่อนที่ทำงาน, ทิ้งขยะไม่ทิ้งลงถัง, จอดรถยนต์บนฟุตบาต, ยืนฉี่รดรั้วบ้านคนอื่น ฯลฯ จะโดยไม่ตั้งใจหรือเปล่า “ฟ้า” จึงนั่งร้องไห้ หรือ ตกเพราะต้องการลงโทษทัณฑ์เพื่อจะสอนว่าชีวิตมันไม่ง่าย
ไทยรัฐ ออนไลน์ ปุจฉา ตั้งคำถาม โดยมี 3 กูรูวิสัจนาตอบปัญหาเบาๆ ในวันที่สังคมมีแต่สิ่งหนักๆ กับเรื่อง “ฝนๆ”
นักวิชาการคนแรกที่จะมาถอดรหัสผ่าน ไทยรัฐ ออนไลน์ คือ นายทรง กลิ่นประทุม หัวหน้าศูนย์ปฏิบัติการฝนหลวงภาคเหนือ กล่าวว่า เป็นการตั้งข้อสังเกตที่น่าสนใจ เพราะถ้าเปรียบไปฝนถือว่าเป็นมีสิ่งที่เราเรียกว่า วงจรชีวิต แม้จะไม่มีชีวิตเหมือนคน แต่มีอุปนิสัยที่ตรงต่อเวลา
“เรื่องนี้ เป็นเรื่องที่คนสงสัยกันเยอะ โดยเฉพาะคนเมืองและพนักงานออฟฟิศว่าทำไมฝนตกตอนเช้าก่อนจะไปทำงาน พอเย็นก่อนจะกลับบ้านฝนก็มาตกอีกรอบ เป็นแบบนี้ประจำสำหรับฝนตอนเช้าอธิบายได้ว่าตอนใกล้ๆ จะสว่างเป็นช่วงที่มีภาวะยกมวลอากาศ โดยลมมันจะพัดสอบอยู่ช่วงหนึ่งที่เกิดเหตุอย่างนี้ ส่งผลให้มวลอากาศที่อยู่ล่างๆ ปกติจะยกตัวขึ้น ซึ่งการที่มันจะยกตัวได้ก็ต้องมีปัจจัย เช่น กระแสความกดที่มันเบียดมาแล้วไปทางไหนไม่ได้ ที่สุดแล้วก็ต้องยกตัวขึ้นด้านบนกลายเป็นเมฆ-ฝน และสภาพที่กล่าวมามักเกิดใจช่วงเช้าๆ พอช่วงเย็นที่มาตรงเวลาก็เป็นลักษณะของมรสุมตะวันตกเฉียงใต้ ซึ่งพอมรสุมตัวนี้เข้ามาแล้วมันจะมีวงจรของมันที่เกิดจากพลังงานดวงอาทิตย์ พอถึงวงรอบได้ที่ ซึ่งก็เป็นช่วงเวลาคนเลิกงานพอดี”
 |
| จาก ไทยรัฐออนไลน์ |
แต่จะเหมารวมง่ายๆ แบบชั้นเดียวว่าฤดูฝนที่มาตรงเวลาเช้า-เย็นในกรุงเทพฯ มันไม่มีชีวิตนั้น หัวหน้าศูนย์ปฏิบัติการฝนหลวงภาคเหนือบอกว่าพูดไม่เต็มปาก ซึ่งเราเรียกพฤติกรรมฝนตกเช้า-เย็นฝนเป็นประจำแบบว่าเป็น “วงชีวิต”
“จริงๆ คำนี้ไม่ได้หมายถึงฝนมีชีวิตแบบคนเรา ซึ่ง “วงชีวิต” ของเขาก็คือ เกิด เติบโต คงอยู่ แล้วมันก็สลายการตก คือ การสลายตายอย่างหนึ่ง เปรียบไปก็เหมือนกันชีวิตพนักงานออฟฟิศเช้าก็ต้องรีบไปทำงาน เย็น-มืดก็ออกจากออฟฟิศ วนอยู่แบบนี้เรื่อยๆ เพียงแต่ว่าเสาร์-อาทิตย์เขาไม่หยุดเท่านั้น ถามว่าภาคอื่นๆ ฝนตกเช้า-เย็นตรงเวลาเหมือนกันกับพฤติกรรมฝนในกรุงเทพฯ ไหมไม่ต้องพูดถึง เพราะแม้แต่ภาคเดียวกัน กระทั่งคนละบริเวณกัน ฝนก็ยังตกไม่เหมือนกันเลย อย่างไรก็ดี เรื่องฝนตกตรงเวลาหรือไม่ หรือตรงไหนตกมาก-น้อยเพียงไรมันจะต้องมีเรื่องปัจจัยและสภาพภูมิศาสตร์ต่างๆ เข้ามาเกี่ยวข้องด้วย”
หัวหน้าศูนย์ปฏิบัติการฝน ผู้นี้ ยังฝากทิ้งท้ายเรื่องน้ำด้วยว่า จากที่เฝ้าสังเกตุการณ์ดูพฤติกรรมฝนมาหลายปี ปีนี้ฝนตกช้ามากที่สุดในรอบหลายๆ ปี ซึ่งนอกจากจะมาช้ามากแล้วปีนี้ฝนยังมาเร็ว ไปเร็ว แล้ว ฤดูฝนประจำปีเวลามันยังเพี้ยนไปมากๆ จากที่ประมาณกันว่าต้นเดือนพฤษภาคมจะเข้าสู่ฤดูฝนของทุกปีจะเข้าหน้าฝน หรือเอาตามกรมอุตุนิยมวิทยาประกาศก็คือวันที่ 8 -20 -22 พ.ค.ซึ่งผลกระทบจากพอผ่านไปเร็วแบบนี้เขตพื้นที่ภาคเหนือแล้งเยอะ
แต่ โชคดีปีนี้เราได้หางพายุหลายลูกเข้ามาช่วยในช่วยที่เป็นวิกฤตการขาดน้ำ ดังนั้น จึงไม่อยากให้บ่นว่าฝนตกหนัก เพราะวันนี้ตกดีกว่าไม่ตกแน่นอน
มาฟังเจ้าหน้าที่ระดับสูงฝ่ายข้อมูลสำนักอุทกวิทยาและบริหารน้ำ ไขปริศนาเรื่องนี้ว่า ตามทฤษฎีแล้วธรรมชาติของพฤติกรรมประจำของมรสุมในประเทศไทยคือฝนมีสิทธิจะตกช่วงบ่ายๆ เป็นต้นไป
“แต่ ที่เราเห็นว่าตกตอนเช้า เย็นตรงเป๊ะๆ ทุกๆวันตลอดระยะเวลาฤดูฝนนั้น น่าจะมีจากร่องความกดอากาศที่มีต่ำ ผนวกเข้ากับเป็นพฤติกรรมของฤดูมรสุมประเทศไทยอีกแรงหนึ่งด้วย ดังนั้นพอเช้ามันก็จะตกเยอะ แต่จริงๆ ธรรมชาติของฝนบ้านเราจะต้องอยู่ระหว่างบ่าย 1 บ่าย ถึง 3 โมงเย็น นอกจากนี้สังเกตถ้าฝนตอนตกเช้าจะตกไม่หนัก”
นอกจากนี้ เจ้าหน้าฝ่ายจากสำนักอุทกวิทยาและบริหารน้ำ กล่าวว่า หลังมีฝนตกหนักในหลายพื้นที่ในเดือนกรกฎาคมที่ผ่านมาเพียงไม่กี่วัน มีปริมาณน้ำเฉลี่ยมากถึง 200 มิลลิเมตร เมื่อเทียบเท่ากับค่าเฉลี่ยในเดือนกรกฎาคมปกติของปีที่ผ่านมาอยู่ที่ 200 มิลลิเมตร ซึ่งประสิทธิภาพการระบายน้ำในพื้นที่กรุงเทพฯ ไม่น่าจะรับมือได้ เพราะกทม.สามารถระบายน้ำในปริมาณฝนตกไม่เกิน 60 มิลลิเมตรเท่านั้น และหากปริมาณฝนที่ตกลงมาเกิน 100 มิลลิเมตร จะต้องใช้เวลาระบายน้ำไม่ต่ำกว่า 2-3 ชั่วโมง จึงทำให้มีน้ำท่วมขังบ้างในพื้นที่ลุ่มและจุดอ่อนน้ำท่วมขังแน่นอน
“แต่ ถามว่าน้ำจะท่วมใหญ่ในเวลาอันใกล้ไหม ตามตัวเลขดังกล่าวไม่น่าจะท่วมได้แต่อาจจะเป็นสภาวะน้ำขังบริเวณเมืองใหญ่ เนื่องจากเราผังเมืองเรามันห่วย สร้างบ้าน สร้างถนนทับเส้นทางอันมากมาย อีกทั้ง ถนนบางสายยังอยู่ในที่ต่ำอีก เช่น สุขุมวิท บางนา ธนบุรี, ถนนรัชดาตัดลาดพร้าว, ถนนสาธุประดิษฐ์ และถนนงามวงศ์วาน เป็นต้น ซึ่งปีนี้ถือว่าฝนตกไม่ตรงเวลามากที่สุดในรอบ 20 ปี โดยจะเห็นได้ว่าเมืองไทยไม่มีพายุใหญ่ๆ เข้ามา 3 ปีแล้ว ซึ่งคำว่าเข้าหมายถึงใจกลางพายุจะเข้าไทย ทั้งอีสาน-เหนือ ปัจจัยหลักก็น่าจะมาจากเรื่องปัญหาโลกร้อน”
นอกจากนี้ เจ้าหน้าที่ระดับสูงฝ่ายข้อมูลสำนักอุทกวิทยาและบริหารน้ำ บอกว่ามักจะมีคำถามอยู่เรื่อยๆ ว่าน้ำในเขื่อนไม่เก็บเยอะๆ เราถามว่าถ้าเก็บเยอะๆ แล้วพายุเข้ามันจะเกิดอะไรขึ้น เขื่อนก็พัง ก็มาบอกว่าทำไมกรมชลฯ หรือไฟฟ้าไม่ปล่อยน้ำ ถ้านึกภาพตามแล้วน้ำมันไหลเป็นโดมิโน ในกรณีที่อยากได้น้ำจริง ๆ แต่เราไม่มีปัญญาสร้างเขื่อนขนาดใหญ่ๆ เพราะว่าฝนบางที่ก็ตกบ้างไม่ตกบ้างทำอย่างไร มันถึงจะสมดุลนั่นคือปัญหาทำไมกรมชลฯ ปล่อยให้น้ำท่วม ถ้าลองมานั่งด้วยกันมันไม่ง่าย บางที่เราถูกตี ซึ่งถ้าผู้มีส่วนรับผิดชอบตั้งแต่ปูรากฐานของการวางพังเมืองให้ดี เหตุการณ์น้ำท่วมแบบนี้ก็จะไม่เกิดขึ้น
ในฐานะที่อยู่กับตัวเลขสิ่งที่แนะนำได้ก็คือรีบย้ายเมืองหลวงเพื่อหนี้น้ำท่วมใหญ่ดีกว่า
สุดท้ายฟังการไขปริศนา จากปาก นายอังสุมาล ศุนาลัย อธิบดีกรมอุตุนิยมวิทยา
“เป็น เรื่องที่ตอบยาก จริงๆ น่าจะเป็นพฤติกรรมประจำๆ ของฝนในภาคกลางโดยเฉพาะในที่ตกตรงเวลาในกรุงเทพฯ อย่างที่รู้กันอยู่ว่ากรุงเทพฯ เป็นจังหวัดที่ฝนตกต้องตามฤดูกาลค่อนข้างดีมากที่สุดแห่งหนึ่ง เขาจึงตั้งมาเป็นเมืองหลวงอย่างทุกวันนี้ เนื่องจากสมัยก่อนรุ่นพ่อแม่ของเรา มีอาชีพหลักเป็นการเกษตร ฉะนั้นพื้นที่ที่ใช้เป็นเมืองหลวงตรงนี้ ถือว่าเป็นที่เหมาะสมที่สุดกับความสม่ำเสมอของฝน ส่วนเรื่องฝนตกตรงเวลาเหมือนแกล้งคนทำงานก็น่าจะมาจาก ธรรมชาติของมันฝนภาคกลาง ซึ่งหากเกิดมีหย่อมกดอากาศต่ำเมื่อไรมันก็จะสั่งเมฆฝนเข้ามา” อธิบดีกรมอุตุนิยมวิทยา กล่าวในที่สุด
แล้วคุณละฝนตกตรงเวลาเหมือนแกล้งแบบนี้ คุณคิดว่าเป็นเพราะว่าเราทำผิดอะไรไปหรือเปล่า...???
ที่มา: ไทยรัฐออนไลน์
* โดย ทีมข่าวไลฟ์สไตล์
* 23 กรกฎาคม 2553, 05:15 น.
ไทยรัฐออนไลน์: "ฮอร์"คุยฟุ้ง เขาพระวิหาร ขวางไปก็ไม่สำเร็จ
รัฐมนตรีต่างประเทศกัมพูชาออกโรงโจมตีคนไทยว่าเป็นพวกตกยุคที่ชอบขุดคุ้ย เรื่องอดีต พร้อมตราหน้าว่าความพยายามของไทยในการขัดขวางการเป็นมรดกโลกของปราสาทพระ วิหารจะไม่มีวันประสบความสำเร็จ ขณะที่รองผู้บัญชาการทหารบกกัมพูชาระบุจะต้อนรับคนไทยทุกรายที่รุกล้ำเขตแดน ของกัมพูชาด้วย "กระสุนปืน"...
สำนักข่าวต่างประเทศรายงานเมื่อวัน ที่ 28 ก.ค.ว่า นายฮอร์ นัมฮง รัฐมนตรีต่างประเทศของกัมพูชา วัย 74 ปีได้ออกมาโจมตีความเคลื่อนไหวของไทยที่พยายามคัดค้านการขึ้นทะเบียนปราสาท พระวิหารเป็นมรดกโลกของกัมพูชา โดยระบุว่าเป็นความพยายามของพวก "คนตกยุค" ที่คอยจ้องแต่จะรื้อฟื้นขุดคุ้ยเรื่องราวในอดีตมาเป็นประเด็นไม่จบไม่สิ้น
การ ออกมากล่าวโจมตีประเทศไทยล่าสุดของรัฐมนตรีต่างประเทศกัมพูชาซึ่งอยู่ใน ตำแหน่งมาอย่างยาวนานตั้งแต่ปี 1998 รายนี้มีขึ้นหลังจากที่ "กลุ่มคนเสื้อเหลือง"ของไทยจำนวนนับพันคนรวมตัวกันประท้วงที่ด้านหน้าสำนัก งานส่วนภูมิภาคขององค์การยูเนสโกในกรุงเทพมหานครเพื่อยื่นหนังสือขอให้ที่ ประชุมคณะกรรมการมรดกโลกครั้งที่ 34 ที่ประเทศบราซิลเลื่อนการพิจารณาแผนการบริหารจัดการปราสาทพระวิหารในฐานะ แหล่งมรดกโลกของกัมพูชาออกไปก่อนจนกว่าข้อพิพาทเรื่องดินแดนระหว่างไทยและ กัมพูชาในพื้นที่โดยรอบโบราณสถานดังกล่าวจะได้ข้อยุติ
 |
| จาก ไทยรัฐออนไลน์ |
"การขึ้นทะเบียนปราสาทพระวิหารในฐานะแหล่งมรดกโลกได้เสร็จสิ้นไปแล้ว ไม่ว่าคนไทยและประเทศไทยจะทำอย่างไร และพยายามมากเพียงใดก็ไม่มีทางจะเปลี่ยนแปลงความจริงข้อนี้ได้" รัฐมนตรีต่างประเทศกัมพูชากล่าว
รัฐมนตรีต่างประเทศกัมพูชายังยืนยัน ว่า รัฐบาลกัมพูชาภายใต้การนำของสมเด็จฮุนเซ็นทราบดีว่า ทางการไทยเตรียมประท้วงการเสนอแผนดังกล่าวของกัมพูชาในที่ประชุมที่บราซิล อย่างเต็มที่ ซึ่งทางกัมพูชาไม่รู้สึกหนักใจเพราะท่าทีเช่นนี้จากรัฐบาลนายกรัฐมนตรี อภิสิทธิ์ เวชชาชีวะเป็นสิ่งที่ทางกัมพูชาทราบดีอยู่แล้ว
ด้านเจีย ดารา รองผู้บัญชาการกองทัพบกกัมพูชาในจังหวัดพระวิหารออกมาเปิดเผยว่าเขาได้แจ้ง กับบรรดานักการทูตของนานาชาติในกรุงพนมเปญไปแล้วเกี่ยวกับพฤติกรรมของทางการ ไทยที่พยายามใช้ "พระสงฆ์และชาวบ้าน" เป็นเครื่องมือในการรุกล้ำพรมแดนของกัมพูชาบริเวณพื้นที่โดยรอบปราสาทพระ วิหารตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา
"พวกคนไทยที่มีแนวคิดสุดขั้วทั้งหลายควร ยุติการก่อกวนกัมพูชาด้วยวิธีการดังกล่าวได้แล้ว เพราะเราไม่ได้ยินดีต้อนรับพวกเขาแม้แต่น้อย แต่ถ้าพวกเขาต้องการเราจะต้อนรับคนไทยที่รุกล้ำพรมแดนของเราด้วยกระสุนปืน" เจีย ดารากล่าว.
ที่มา: ไทยรัฐออนไลน์
* โดย ไทยรัฐออนไลน์
* 29 กรกฎาคม 2553, 07:30 น.
วันพุธ, กรกฎาคม 28, 2553
FOXNews.com - Thailand hasn't fully investigated 2 journalists' deaths during protests, press group says
FOXNews.com - Thailand hasn't fully investigated 2 journalists' deaths during protests, press group says
BANGKOK (AP) — Thailand's government has failed to properly investigate the shooting deaths of two journalists killed while they covered recent political violence, and the perpetrators of those attacks should be brought to justice, a press freedom group said Thursday.
The Committee to Protect Journalists concluded in a seven-page report that both the government and protesters during March-May demonstrations "engaged in lethal recklessness that led to the deaths of two journalists" and injured nine other media members.
The New York-based group alleged that initial government investigations and even the autopsies of the two men were "incomplete and opaque" and that investigations by embassies, victims' relatives and news organizations had been obstructed or denied access to information.
CPJ called on the government to complete the official autopsies and police investigations into the deaths, fully investigate cases of injured journalists and to open relevant information to independent probes.
According to the CPJ report, Sek Wannamethee, the second-ranking diplomat at the Thai Embassy in the U.S., said in a written response that the government regretted the loss of life and was committed to investigating fully and impartially.
CPJ cited some two dozen journalist witnesses to the violence in alleging government troops several times "fired in a random manner into crowds of apparently unarmed demonstrators, frequently in areas where reporters were present." The witnesses also saw "heavily armed, black-clad protesters who fired gunshots and launched grenades at troops deployed in areas where journalists were positioned."
Italian freelance photographer Fabio Polenghi, 48, was shot dead May 19 as troops moved to quash the 10-week protests in central Bangkok. The CPJ report said his family was dissatisfied at the government's response, including a failure to provide an official autopsy report despite repeated requests.
The report said a similar lack of clarity attended the April 10 death of Hiro Muramoto, 43, a Japanese cameraman for Reuters. Muramoto was among about two dozen people who died in the first armed clashes between troops and the protesters. In all, nearly 90 people died, most of them protesters.
The report said that an investigation by Reuters found that Muramoto "was shot almost certainly by a high velocity bullet fired at street level while standing in a street between Thai troops and red shirt protesters," contradicting an earlier government suggestion that a rooftop sniper on the protesters' side was responsible.
CPJ also cited an unnamed Bangkok-based diplomat as saying the government refused to release closed-circuit television footage surveillance of the April 10 violence that might shed light on Muramoto's death.
The report also called for the government to lift censorship of the media that was imposed under a state of emergency declared during the protests.
BANGKOK (AP) — Thailand's government has failed to properly investigate the shooting deaths of two journalists killed while they covered recent political violence, and the perpetrators of those attacks should be brought to justice, a press freedom group said Thursday.
The Committee to Protect Journalists concluded in a seven-page report that both the government and protesters during March-May demonstrations "engaged in lethal recklessness that led to the deaths of two journalists" and injured nine other media members.
The New York-based group alleged that initial government investigations and even the autopsies of the two men were "incomplete and opaque" and that investigations by embassies, victims' relatives and news organizations had been obstructed or denied access to information.
CPJ called on the government to complete the official autopsies and police investigations into the deaths, fully investigate cases of injured journalists and to open relevant information to independent probes.
According to the CPJ report, Sek Wannamethee, the second-ranking diplomat at the Thai Embassy in the U.S., said in a written response that the government regretted the loss of life and was committed to investigating fully and impartially.
CPJ cited some two dozen journalist witnesses to the violence in alleging government troops several times "fired in a random manner into crowds of apparently unarmed demonstrators, frequently in areas where reporters were present." The witnesses also saw "heavily armed, black-clad protesters who fired gunshots and launched grenades at troops deployed in areas where journalists were positioned."
Italian freelance photographer Fabio Polenghi, 48, was shot dead May 19 as troops moved to quash the 10-week protests in central Bangkok. The CPJ report said his family was dissatisfied at the government's response, including a failure to provide an official autopsy report despite repeated requests.
The report said a similar lack of clarity attended the April 10 death of Hiro Muramoto, 43, a Japanese cameraman for Reuters. Muramoto was among about two dozen people who died in the first armed clashes between troops and the protesters. In all, nearly 90 people died, most of them protesters.
The report said that an investigation by Reuters found that Muramoto "was shot almost certainly by a high velocity bullet fired at street level while standing in a street between Thai troops and red shirt protesters," contradicting an earlier government suggestion that a rooftop sniper on the protesters' side was responsible.
CPJ also cited an unnamed Bangkok-based diplomat as saying the government refused to release closed-circuit television footage surveillance of the April 10 violence that might shed light on Muramoto's death.
The report also called for the government to lift censorship of the media that was imposed under a state of emergency declared during the protests.
เครื่องบินขับไล่ ยาส 39 ซี/ดี กริพเพน: ชำแหละฝูงบิน"กริพเพน" เทียบ 5ประเทศ"ไทย"ซื้อแพงสุด?
ชำแหละฝูงบิน"กริพเพน" เทียบ 5ประเทศ"ไทย"ซื้อแพงสุด?ถ้านายเจอร์รี่ ลินเบิร์จ (Jerry Lindbergh) ตัวแทนของรัฐบาลสวีเดนไม่ออกมาประกาศเสนอขายเครื่องบินขับไล่ "ยาส 39 ซี/ดี กริพเพน" ให้กับรัฐบาลโรมาเนีย ในราคาชนิดทั้งแจกทั้งแถมออพชั่นพิเศษ 24 ลำ รวม 1,000 ล้านยูโร หรือเทียบเท่า 40,000 ล้านบาท
ข่าว"กริพเพน"คงไม่มีโอกาสถูกนำมาเสนอในหน้า 1 ของหนังสือพิมพ์ "มติชน" อีกครั้งเพราะเหตุว่า โครงการจัดซื้อ "กริพเพน" ซึ่งเป็นรุ่นเดียวกับที่สวีเดนเสนอขายให้กับ "โรมาเนีย" รัฐบาล พล.อ.สุรยุทธ์ จุลานนท์ ได้อนุมัติจัดซื้อล็อตแรก 6 ลำไปนานแล้วตั้งแต่ปี 2551
แม้มีเสียงทักท้วงตั้งแต่แรกว่า การซื้อ"กริพเพน" แพงกว่าที่ประเทศอื่นๆ
 |
| จาก อัลบั้มมติชน ออนไลน์ |
แต่กระนั้นรัฐบาล พล.อ.สุรยุทธ์ ผลักดันซื้อเป็นผลสำเร็จด้วยเงินงบประมาณงวดแรกรวมทั้งสิ้น 19,000 ล้านบาท
ล็อตที่สอง รัฐบาลนายอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ ไฟเขียวให้ซื้อด้วยเงินงบประมาณ 16,000 ล้านบาท ตั้งแต่เดือนมกราคม 2553
ห้วง เวลาที่ผ่านมาเนิ่นนาน เพียงพอที่ทำให้ข่าว "กริพเพน"หลุดจากกระแสความสนใจ บังเอิญมีผู้หวังดีนำข้อมูลที่เผยแพร่ในสื่อต่างๆ ของสวีเดนและโรมาเนียมาให้ "มติชน" พร้อมตั้งคำถามว่า ทำไมรัฐบาลไทยจึงซื้อเครื่องบินขับไล่ "กริพเพน" แพงกว่าประเทศอื่นๆ ทั้งๆ ที่ข้อเสนอซื้อจากรัฐบาลสวีเดนที่มีให้กับรัฐบาลไทย แทบไม่แตกต่างกันเท่าไหร่
เครื่องบินขับไล่"กริพเพน" ผลิตโดยบริษัทซาบ แห่งสวีเดน มีประเทศต่างๆ ในโลกซื้อเข้าประจำการรวมทั้งสิ้น 5 ประเทศ ได้แก่ สวีเดน,ฮังการี,สาธารณรัฐเช็ก,แอฟริกาใต้ และล่าสุดคือประเทศไทย ส่วนประเทศโรมาเนีย ยังอยู่ระหว่างเสนอลดราคา
รัฐบาลสวีเดนต้องการ ซื้อเครื่องบิน"กริพเพน" 200 ลำ แต่ประสบภาวะเศรษฐกิจตกต่ำ จึงลดเหลือเพียง 100ลำ โดย 31 ลำเป็นรุ่น เอ/บี นำมาปรับปรุงใหม่ให้เป็นรุ่น ซี/ดี ที่เหลือเอาไปขายให้ประเทศอื่นๆ
รัฐบาล ฮังการี ทำสัญญาเช่าและจัดซื้อเครื่องบิน รุ่นซี/ดี เมื่อปี 2546 จำนวน 14ลำ มูลค่า1,000ล้านเหรียญ(ราว 40,000 ล้านบาท-ค่าเงิน 1 เหรียญ/40 บาท) รัฐบาลสวีเดนจัดระบบวางแผนการรบ ระบบเติมน้ำมันกลางอากาศ ระบบเอวิโอนิกส์
การ เจรจาระหว่างรัฐบาลฮังการีกับสวีเดน ใช้เวลานานถึง 4 ปี กว่าสวีเดนจะยินยอมในข้อเสนอว่าด้วยผลตอบแทนทางเศรษฐกิจให้กับรัฐบาลฮังการี โดยเฉพาะการปรับปรุงทักษะคุณภาพแรงงานของฮังการี
ปี 2548 รัฐบาลเช็ก ต้องการเช่า "กริพเพน" เป็นระยะเวลา 10 ปี คิดเป็นเงินงบประมาณทั้งสิ้น 800 ล้านเหรียญสหรัฐ ราว 32,000 ล้านบาท (เทียบค่าเงิน 1 เหรียญเท่ากับ 40 บาท) ทางรัฐบาลสวีเดน จัดให้ตามความต้องการ ได้แก่กริพเพนรุ่น ซี/ดี 14 ลำ เครื่องจำลองการบิน ระบบวางแผนการรบ ระบบสนับสนุน การฝึกนักบินและเจ้าหน้าที่ภาคพื้นดิน นอกจากนี้รัฐบาลสวีเดนยังยินยอมให้ข้อเสนอการตอบแทนทางอุตสาหกรรม หรือ Industrial offsetแก่สาธารณรัฐเช็ก เป็นเวลา 10 ปี คิดเป็นมูลค่า 130 เปอร์เซ็นต์ของสัญญาเช่าเครื่องบิน
นอกจากนี้แล้ว รัฐบาลสวีเดน ยังยินยอมในข้อเสนอผลตอบแทนแก่ "เช็ก" (offset agreement) ประกอบด้วยผลตอบแทนโดยตรง (direct offset) เทียบเท่า 20 เปอร์เซ็นต์ของมูลค่าการสนับสนุนและการพัฒนาอุตสาหกรรมอากาศยานและการ ป้องกัน ในกลางปี 2551 สวีเดนจัด 28 โครงการเพื่อสนับสนุนการส่งออกสินค้าของ"เช็ก"
แอฟริกาใต้ จัดซื้อ "กริพเพน" ซี/ดี จำนวน 26 ลำ เมื่อปี 2551 ทางรัฐบาลสวีเดนจัดตั้งศูนย์ฝึกบิน และโรงประกอบเครื่องบินของซาบ พร้อมกับถ่ายทอดเทคโนโลยีด้านการบินให้แก่ชาวแอฟริกาใต้ จำนวนกว่า 200คน นอกจากนั้นรัฐบาลสวีเดนยังให้ความช่วยเหลือทางเศรษฐกิจผ่านออฟเซ็ตโปรแกรม เพื่อสร้างเศรษฐกิจใหม่ให้กับประเทศแอฟริกาใต้ คิดเป็นมูลค่า 5.3 พันล้านเหรียญสหรัฐ ทั้งทางด้านการส่งออก การเข้าไปมีส่วนร่วมของอุตสาหกรรมต่างๆ รวมกว่า 100 กิจการทั้งด้านเหมืองแร่ การสนับสนุนด้านวิจัยการแพทย์ อุตสาหกรรมยานยนต์ อุตสาหกรรมไม้แปรรูป อุตสาหกรรมเกษตร สนับสนุนภาคบริการและการส่งออก
"การจัดซื้อกริพเพนครั้งนี้ จะช่วยสร้างเสริมอุตสาหกรรมการป้องกันประเทศ และเศรษฐกิจให้แอฟริกาใต้เกิดความแข็งแกร่งอีกด้วย" เอกสารของ "กริพเพน" ระบุ
ส่วนข้อเสนอที่รัฐบาลสวีเดนให้กับไทย ในการจัดซื้อ "กริพเพน"12 ลำ ได้แก่ ความช่วยเหลือในประเทศ (ไม่มีรายละเอียด) การถ่ายโอนเทคโนโลยีด้านการบินการอวกาศและการป้องกันให้กับไทย โดยจะวางรากฐานของภาคอุตสาหกรรมท้องถิ่นของไทยในโครงการพัฒนาในอนาคตรวมถึง โครงการกริพเพน แต่ไม่มีการแจกแจงรายละเอียด
รัฐบาลสวีเดน มอบเครื่องบินให้ 2 ลำ ได้แก่เครื่องบินซาบ 340 พร้อมระบบควบคุมเตือนภัยล่วงหน้ากลางอากาศ หรือ Erieye เครื่องบินซาบ 340 สำหรับการฝึกและขนส่งทางอากาศ
ขณะที่รัฐบาลสวีเดน เสนอขายเครื่องบินกริพเพน 24 ลำให้โรมาเนีย ในราคาหั่นแหลกแข่งกับเครื่องมือสอง เอฟ-16 ของสหรัฐ แค่ 40,000 ล้านบาท พร้อมกับเงื่อนไขล่อใจอย่างมาก อาทิ การชำระหนี้ 15 ปี ฝึกนักบินให้30คน เจ้าหน้าที่ภาคพื้นดินอีก 60 คน แถมออฟเซ็ต ให้ผลตอบแทนทางเศรษฐกิจกับประเทศโรมาเนีย 100 เปอร์เซ็นต์ โดยจะสร้างงานให้ชาวโรมาเนียอย่างต่ำ 5 พันตำแหน่ง
ข้อเสนอต่างๆ ที่รัฐบาลสวีเดนจัดให้ประเทศต่างๆ นั้น หากเปรียบเทียบกับไทยแล้วจะเห็นได้ว่า รัฐบาลไทยซื้อในราคาแพง
แม้ว่าตัดออพชั่นเครื่องบินที่เป็นของแถมได้แก่ ซาบ 340 ติดตั้งระบบอีรีอาย และซาบ 340 สำหรับการฝึกออกไป ราคาก็ยังแพงกว่าอยู่ดี
เนื่อง จากซาบ 340 ติดตั้งระบบอีรีอาย รัฐบาลสวีเดนเพิ่งขายให้กับสหรัฐอาหรับเอมิเรตส์ 2 ลำในราคา 148.3 ล้านยูโร หรือประมาณ 6 พันล้านบาท ตกลำละ 3,000 ล้านบาท
เมื่อมองย้อนไปหลังในสมัยรัฐบาล พ.ต.ท.ทักษิณ ชินวัตร
กองทัพอากาศพยายามผลักดันเสนอซื้อ "กริพเพน" โดยผ่านทาง พล.อ.อ.คงศักดิ์ วันทนา ผู้บัญชาการทหารอากาศในสมัยนั้น
ถ้าพลิกย้อนข่าวเมื่อวันที่ 8 ตุลาคม 2547 พล.อ.อ.คงศักดิ์ ให้สัมภาษณ์โครงการจัดซื้อเครื่องบินขับไล่ กริพเพน รุ่น ยาส-39 ดังนี้
"รัฐบาล สวีเดนยินดีขายกริพเพนให้กับกองทัพอากาศไทยในราคามิตรภาพ ตกราคาลำละประมาณ 600 ล้านบาท กองทัพอากาศมีความสนใจในเครื่องบินขับไล่รุ่นนี้เช่นกัน เพราะเป็นเครื่องบินรบที่มีศักยภาพสูงและเป็นที่นิยมใช้ในหลายประเทศ ทั้งนี้กองทัพอากาศมีแผนที่จะจัดหาอากาศยานที่มีศักยภาพสูงและราคาไม่แพงมาก นักจำนวน 1 ฝูง หรือ 16 ลำนำมาใช้ประจำการเพื่อปฏิบัติงานในภารกิจต่างๆ ทดแทนเครื่องบินขับไล่แบบโอวี-เท็น (นอ-10) ที่กองทัพได้ปลดประจำการไปแล้ว รวมทั้งเครื่องบินขับไล่แบบ เอฟ-ห้า อีเอฟ (F-5 EF ) ที่กำลังจะปลดประจำการในเร็วๆ นี้"
พล.อ.อ.คงศักดิ์ยังบอกอีกว่า การจัดซื้อเครื่องบินขับไล่ฝูงใหม่นี้ จะใช้วิธีการแลกเปลี่ยนสินค้าเกษตรแทนการจ่ายเงิน เนื่องจากรัฐบาลไม่ต้องการให้ขาดดุลเงินบัญชีเดินสะพัดระหว่างประเทศ เลยใช้วิธีการแลกเปลี่ยนสินค้าเกษตรแทน
เวลาห่างกันเพียง 4 ปีเศษ ราคา "กริพเพน" 39 ซี/ดี ที่รัฐบาลสวีเดนขายให้ไทย มีราคาขยับพุ่งเป็นลำละ 2,866 ล้านบาท ทั้งๆ ที่เมื่อรวมออพชั่นที่ไม่ต่างจากประเทศอื่นเท่าไหร่ แต่กระนั้นรัฐบาล พล.อ.สุรยุทธ์และรัฐบาลนายอภิสิทธิ์ อนุมัติจัดซื้ออย่างไม่ตะขิดตะขวงใจ!
**ที่มาหนังสือพิมพ์มติชน**
(กรกฎาคม พ.ศ. 2553 เวลา 09:13:27 น. มติชนออนไลน์)
REUTERS: Thailand extends state of emergency
Thailand extends state of emergency
Thai government extends a state of emergency imposed across a third of the country during recent bloody political protests. (01:30)
How Did They Arrest Me? - Part I, a True Story from Pruay Salty Head.
Human Rights Violation to Pruay Salty Head
This article illustrates a pure violation of Human Rights in Thailand. The author described the detailed event that he could possibly recall. Again, it can happen to you or anyone, beyond any reasonably doubt.
*****************************************************
How Did They Arrest Me? - Part I, a True Story from Pruay Salty Head.
Posted in Prachatai Webboard on July 26, 2010 at 12:56 p.m. by Tolareland
Reposted in Thai Free News, http://www.tfn3.info/board/index.php?topic=13107.0
Translated by: Doungchampa
******************************************************
Late May (2010 – translator)….
Today, I intended to get out purchasing some parts for my motorcycle. I would like to have a good repair because I wanted to drive upcountry. I planned on cruising through the North and Northeastern regions, stopping by and discussing with our traumatic brothers and sisters who came back from the gathering. I would like to take some photos to make my own documentary, so that these folks would have the rights of representations to express themselves. I finished my lunch and showered approximately after 1:00 p.m. I drove my car not too far out of my subdivision. I could say that, it was just in the vicinity nearby.
There was a car making a U-turn ahead of me, which made the front car stopped. Then, a lady in that car that made a U-turn suddenly stopped. She opened the driver’s door, walked outside and lifted up the front hood. I immediately thought that, her car should have been broken down and also parked in the middle of the road. I suspected that it might be related to her battery, which was running out of juices. I recalled that I had a battery jumper cable in my car. I decided to steer my car leftward, because the car in front of me had parked still.
Then, there were the cars moving up toward my left, which made me unable to steer to any direction. I had an unpleasant thought that, I was trying to be a good road Samaritan by helping that lady with the battery jumper cable; this car was blocking my way. I moved in order to open the door. Suddenly, there was a man, approximately 50 years old, wearing a nice professional suit walking along side of my car. I initially thought that this had to be a retard and crazy guy because in this type of hot weather, he decided to wear the suit and walked in the middle of the road. On the contrary, he opened the suit for me to view inside, and I saw the embroiled letters, “DSI”, (Department of Special Investigation!) Then, I knew of what was really happening.
I lowered down the glass window from my driver side. That man asked me whether I was ‘Pruay’. I thought that it was useless to refuse and I had previously thought that, if I had been arrested for questioning, I would not slip, but would tell them the truth. I told him yes, I was ‘Pruay’. That man said that he would like to talk with me inside the car. I told him that I would contact my attorney. He quickly stated whether I would like to use the formal method. I opened the passenger door and allowed him to sit inside my car. He showed me the search warrant. After glancing through it, I had to say to myself that this darn court was very diligent to issue the search warrant even on Sunday. (The day that they arrested me was on Monday.)
That man asked me what photos I posted in the websites. During that time, I thought he meant by the altered photos. The first website, I thought of the monkey photos, which I thought that, if it was the lese majesté law, the photos like that, might get within the boundary. This made me feel confident that, I surely had never posted these types of photos. Then, I said that, I had never done it and I had never posted these types of photos. (Later, I would reveal what type of photos he meant. You, then, should suppress all of your laughs.)
He also stated that I had been found guilty with the charge of breaking the national security. I could no longer break my emotions, but was able to keep just a bit of my good feelings. I immediately responded back that what a darn national security crap he was talking about. He tied up the whole entire national security with just one family. That was not the way the national security was all about. This made that police officer pause for a moment. I thought that, he should think quietly that this time, it would not be an easy one.
From then, he informed me to go back and entered my house by letting the security guard know that; all of them were coming to the party. Within a few minutes, there should be at least 4-5 cars following us. Then, I realized that, the cars surrounded me on the road, were all DSI’s vehicles.
That time, I thought that, what a son of the bitch I was to murder someone, in order for god darn herds of law enforcement officers to follow me. When I initially arrived home, I decided to irritate them that I would not allow anyone to enter yet until I could contact my attorney. I was very angry at that time. So, I outcried that because all of them exercised their powers from the law, so, they could have pointed the gun on people’s heads or what? I was not a dumb found. The lady officer stated that, no and none of them had carried any weapons.
Altogether, I roughly counted all of the law enforcement officers. There were approximately 20 people. I had to be a son of the bitch who really and definitely murdered someone. But why didn’t I recall such an act?
From that time, my mom and my aunt told me to cool down. So, I decided to pause and told them to freely search for anything whatever they would like to do.
The law enforcement officers began to search inside the house, by having me intended to irritate them at all time because I had valid reason to do so.
He asked for my Notebook. I leaded him to my room upstairs. I gave them both the old and the new PCs. Inside my bedroom, there were the bookshelves erected from the floor to the ceilings higher up. Each of the shelves was all squeezed with pocketbooks and CDs, which made the DSI officers pay a lot of attentions. The person, who was in the car with me at the beginning, saw three (3) books with the title of French Revolution. Two of them were written by Professor Jaran Ditthaapichai. The other one was written by M.J. Athitaya something that I could not remember his full name. He said with an exciting voice that this was it, this was it! I asked him what year it was published. This is in 2010, not 1976 so that I would be found guilty. These types of books could be publicly sold anywhere. He laughed and stated that there was nothing to worry. He told his subordinates to seize them, so he would know my notions! But, their subordinates forgot to pick them up.
While other officers were searching for additional materials, their leader and his assistant tried to discuss with me nicely. I also maintained my etiquette by responding back with friendly tones. However, I would like to firmly speak, because I would not have often found this type of opportunity with the official law enforcement officers.
He stated that, I read a lot of books. I told him that, because of a lot of readings, it educated and made me understand quite a bit of things. I also realized that which was right, and which was not. I knew that why we currently had double standards. I knew why when the PAD (People's Alliance for Democracy) groups seized the Government House and the international airport, no one could do anything. Now, the god darn government decided to chase and kill innocent people. The police leader laughed, then nodded, and told me yes, during that time there were two people dead and the police were investigated. In the present, more than 80 people were dead and nothing was happened.
I did not know whether he said this because he wanted me to feel that someone was on my side as well, or because he truly felt that, which I would never know. Anyhow, I did not pay much attention to it.
When we came downstairs toward my working desk, this time, the books on the tables created more interested toward DSI officers. There were 4-5 books laying on that desk, which was all written by Honorary Preedee Panomyong, the statesman of Thailand. From my recollection, one of them was related to Mr. Preedee’s economic outline. I was interested in this topic, especially on the social welfare that he had initially introduced before 1957. But later, he had been accused of involving in Communism ideology. I was trying to grasp some aspects to create my own documentary regarding this topic. I would like to make it easy to understand without having anyone to ask for further of the real meanings or using any sophisticated or educated words. Another book was written by Mr. Supot Dantragoon with the title of “Preedee’s escape”. I could not remember the titles of other 2-3 books.
However, all of them had been confiscated by the DSI officers. I saw an opportunity to irritate them one more time; I decided to speak with ridicule tones that now -> Preedee’s books were no longer sold underground. In the weekly bookfair, there could be plenty of them. I thought this was the tone that I said.
When the officers had all necessary evidences, (truthfully, the officers roughly swept everything on my desk, including every work-related CDs that I and my co-workers had just submitted. I fully and sincerely doubted whether they would examine into each and single one of them.)
After that, I had to sign the receipt on the envelope which was later securely sealed. I was informed that this envelope would be opened again, only in front of me. They took all of the materials and would make the appointment to open the envelope to examine each and every single piece of the evidences. I signed several times without asking anything or paying any attentions. However, I told them that my sister’s Notebook was not involved, and they should quickly return it back to her because truthfully, she was not involved and they should not even take it. However, the police leader quickly refused and stated that, he needed to examine and investigated all of the computers’ peripherals.
Luckily, I did not tell them that I had the first generation of Imac and MAC LCII, the black and white screen version that I had been collecting. If I told him, I believed that he would ask his subordinates to take them as well.
From there, he told me to go to the DSI headquarters. I asked him whether he would like to restrict me at this moment, because I would like to be fully prepared. The officers quickly said no because they would like to asking more questions. I could leave now and bringing my mother to come with me. I told him that, there were several entrances and I might enter the wrong one. If I missed the entrance, it might be a long time to find the U-turn. They asked one of the police officers to accompany us in the car. So, he would be able to guide me the direction. One of the police offers who seemed friendlier sat together in my car.
Truthfully, during the search inside the house, the police tried to generally talk. I believe that they would like me to relieve the stressful tensions and also, to make me feel that they would not harm anyone. I felt that everything inside the house were all seeming to be interested by the police officers; not just the long plays, turntables or even audio equipment. Some of the police officers asked me what type of music I liked to listen. I told him that, I liked listening to jazz. He stated that, he also liked it as well. Next time, he would like to come and join me because he also collected the turntables or audio equipment. Some of them saw my bike and showed their interests. I explained that, the bike here was expensive and why it was better than regular bikes. The atmosphere during that time seemed like friends who truly came to the party gathering.
Next chapter, I would like to explain how they investigated and examined me. Come to find out who was really making an investigation. Please follow the story with the heartbeat pounding inside your chest and wait for further excitement! (I would like to borrow the verse from Matichon!! )
เขาจับผมยังไง ตอนที่ 1 เรื่องจริงจาก ปรวย salty head
Mon, 07/26/2010 - 12:56 | by ตอแหลแลนด์ | Report topic
ปลายเดือนพฤษภาคม
วันนี้ตั้งใจขับรถออกไปซื้ออะหลั่ยจักรยาน เพื่อจะทำรถให้ดี อยากขี่ไปต่างจังหวัด
กะว่าจะตลุยเหนือ อีสาน ขี่จักรยานไปคุยกับพี่น้องที่บอบช้ำกลับไปจากการชุมนุม
อยากไปถ่ายรูปเผื่อมาทำสารคดี เพื่อให้ชาวบ้านมีพื้นที่ในการพูดบ้าง
กินข้าวอาบน้ำเสร็จ ราวบ่ายโมงกว่าๆ ขับรถออกไปจากหมู่บ้าน
ออกไปได้ไม่ไกล เรียกว่าแถวหน้าหมู่บ้านนั่นแหละ
มีรถคันนึงกำลังกลับรถอยู่ข้างหน้า ทำให้รถคันข้างหน้าผมติดคาอยู่
ปรากฏว่าผู้หญิงคนที่กำลังกลับรถ กลับจอดรถลงมาเปิดฝากระโปรงหน้า
ผมนึกในใจอ้าวรถเสียนี่หว่า แถมจอดคาถนนด้วยสงสัยแบ๊ตหมด
นึกได้ว่าในรถผมมีสายชาร์ท กำลังจะขยับรถเบี่ยงออกซ้าย เพราะเห็นรถคันหน้าผมจอดเฉยๆ
กลับมีรถทางซ้ายวิ่งขึ้นมาด้านข้างรถผม ทำให้ขยับไม่ได้ นึกด่าในใจ
ไอ้ห่าจะไปช่วยเข้าชาร์ทแบ๊ตเสืออกมาขวาง ผมขยับจะเปิดประตู
ก็มีชายวัยประมาณ 50 ใส่สูทเดินมาข้างรถ ตอนแรกนึกว่าคนบ้า
เพราะอากาศร้อนขนาดนี้เสือกใส่สูทกลางถนน แต่ที่ไหนได้ ชายคนนี้เปิดด้านในเสื้อให้ดู
มีปักคำว่า DSI ! จึงเข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น
ผมไขกระจกลง ชายคนนั้นถามว่าปรวยใช่มั๊ย ผมคิดว่าไม่มีประโยชน์ที่จะปฏิเสธ
และผมเคยคิดไว้แล้วว่าถ้าโดนจับ ผมจะไม่แถแน่ๆ แต่จะพูดความจริง
ผมบอกใช่ ชายคนนั้นบอกขอเข้าไปคุยในรถ ผมบอกงั้นเดี๋ยวผมเรียกทนาย
ชายคนนั้นรีบบอก อ๋อนี่จะเอาแบบ formal ใช่มั๊ย
ผมเปิดประตูให้เขามานั่งในรถ เขาเอาหมายค้นให้ดู
ผมดู ศาลแม่งขยันฉิบหายอออกหมายค้นให้วันอาทิตย์ (วันที่เขามาจับผมวันจันทร์)
ชายคนนั้นถามผมว่า ผมไปโพสรูปอะไรในเว็บ ตอนนั้นผมนึกว่าเขาหมายถึงภาพตัดต่อ
เว็บแรกผมนึกถึงรูปลิง ซึ่งผมคิดว่าถ้าเป็นกฏหมายหมิ่น รูปอะไรแบบนั้นน่าจะเข้าข่าย
นั้นทำให้ผมมั่นใจว่า ผมไม่เคยโพสรูปแบบนั้นแน่ๆ ผมเลยบอกไปว่าไม่มีอ่ะ ผมไม่เคยโพสรูป
เดี๋ยวตอนหลังผมจะเฉลยว่าเขาหมายถึงรูปอะไร ท่านทั้งหลายคอยกลั้นหัวเราะให้ดีก็แล้วกัน
เขาบอกผมอีกว่าคุณทำผิดเรื่องความมั่นคง ผมเลยฟิวส์ขาดแต่เก็บอารมณ์ไว้ได้หน่อยนึง
เลยสวนไปว่าความมั่นคงบ้าอะไรของพวกคุณ คุณแม่งเอาความมั่นคงของประเทศชาติไปผูกไว้กับครอบครัวครอบครัวเดียว แบบนั้นไม่ใช่ความมั่นคงของประเทศ ตำรวจนายนั้นเลยชะงักไปหน่อย
ผมคิดว่าเขาคงนิดในใจว่า งานนี้ไม่หมูแน่ๆ
จากนั้นเขาบอกให้ผมกลับเข้าไปในบ้าน ให้แกล้งบอกยามว่ามาปาร์ตี้กัน เดี๋ยวจะมีรถเจ้าหน้าที่
ตามมาอีกสี่ห้าคัน ผมถึงรู้ว่าไอ้รถที่รายล้อมผมอยู่นั้นเป็นรถ DSI ทั้งหมด
ตอนนั้นผมนึกในใจ ไอ้เห ี้ยนี่กูคงไปฆ่าใครตายมั้ง แม่งถึงแห่กันมาขนาดนี้
ถึงบ้านตอนแรกผมก็ยังกวนตีนอยู่บอกยังไม่ให้เข้าบ้าน เดี๋ยวจะเรียกทนาย
ตอนนั้นผมโมโหมาก เลยโวยวายไปว่าอ้อนี่เห็นว่ามีอำนาจจาก พรก
เลยจะใช้ปืนกดหัวประชาชนหรือไงวะ บอกให้ก็ได้ผมไม่ได้โง่ ไม่ใช่ตาสีตาสานะ
เจ้าหน้าที่ผู้หญิงรับบอกว่าไม่มี ไม่มีใครมีปืน
เบ็ดเสร็จผมนับคร่าวๆ เจ้าหน้าที่ทั้งหมดที่มาที่บ้านผม ประมาณราวๆ เกือบยี่สิบคน
ไอ้เห ี้ยนี่กูคงไปฆ่าใครตาย จริงๆแน่เลย ทำไมกูไม่รู้วะ?!?
หลังจากนั้นแม่กับป้าก็บอกให้ผมใจเย็นๆ ผมเลยเย็นลง เลยเอ้าอยากค้นอะไรก็ค้นไปตามสบาย
เจ้าหน้าที่ก็เริ่มค้นในรถในบ้าน โดยมีผมตั้งใจเดินกวนตีนตามตลอด ซึ่งมันก็น่าจะกวนตีน
เขาถามหาโน๊ตบุ๊คผม ผมก็พาขึ้นไปบนห้อง ให้ไปทั้งตัวเก่าและตัวใหม่
บนห้องนอนผมจะมีชั้นหนังสือสูงจากพื้นจรดเพดานเต็มผนัง อัดแน่นไปด้วยหนังสือพ๊อคเก็ตบุ๊คและดีวีดี ซึ่งก็เป็นที่สนใจของเจ้าหน้าที่ DSI ตัวหัวหน้าคนที่เข้าชาร์จผมคนแรกในรถ ไปเห็นหนังสือ การปฏิวัติฝรั่งเศสสามเล่ม 2 เล่มเป็นของอาจารย์จรัล ดิษฐาอภิชัยเขียน อีกเล่มเป็นของหม่อมเจ้าอทิตยา อะไรสักอย่างผมลืมชื่อไป แกก็ดูตื่นเต้นบอกนี่ไงๆ ผมบอกอะไรนี่มัน พศ. สองห้าสามห้านะครับ ไม่ใช่สองห้าหนึ่งเก้า จะได้มีความผิด หนังสือแบบนี้เขาขายกันทั่วไป แกก็หัวเราะบอกว่าเปล่าไม่มีอะไร แกบอกลูกน้องให้เอาไปด้วยเพื่อจะได้รู้แนวคิด ! แต่ลุกน้องก็ลืมหยิบไป
ขณะที่เจ้าหน้าที่คนอื่นๆ กำลังค้นของอยู่นั้น ตัวหัวหน้าและอีกคนก็พยายามคุยกับผมดีๆ ผมก็คุยดี
แต่ผมก็พูดตรง เพราะโอกาสแบบนี้คงไม่มีบ่อยนักที่ผมจะได้พูดตรงๆกับเจ้าหน้าที่บ้านเมือง
แกบอกว่าอ่านหนังสือเยอะนะ ผมบอกครับก็เพราะผมอ่านเยอะไง ผมถึงรู้อะไรเยอะ รู้ว่าอะไรถูกอะไรไม่ถูก รู้ว่าทำไมตอนนี้มันถึงสองมาตราฐาน รู้ว่าทำไมตอนยึดทำเนียบปิดสนามบิน ไม่มีใครทำอะไร
มาตอนนี้แม่งไล่ฆ่าประชาชน ตำรวจหัวหน้าแกก็หัวเราะแล้วหันมาพยักเพยิดกับผมบอกว่าเนอะ
ตอนนั้นตายสองคนตำรวจโดนสอบ ตอนนี้ตายแปดสิบกว่าคนไม่เป็นไร
ผมไม่รู้แกพูดเพื่อให้ผมรู้สึกมีพวกหรือแกรู้สึกจริงๆผมก็ไม่ทราบได ้ซึ่งผมก็ไม่ได้สนใจ
พอลงมาข้างล่างมาที่โต๊ะทำงาน คราวนี้หนังสือบนโต๊ะยิ่งเป็นที่สนใจของ DSI มากขึ้น
4-5 เล่มที่วางอยู่บนโต๊ะนั้นล้วนเป็นหนังสือของท่านปรีดีทั้งสิ้น
เท่าที่จำได้เล่มนึงเป็นเค้าโครงเศรษฐกิจของท่านปรีดี ผมกำลังสนใจเรื่องนี้
สนใจเรื่องสวัสดิการสังคมที่ท่านคิดมาตั้งแต่ก่อนปี 2500 แต่กลับถูกหาว่าเป็นคอมมิวนิสต์
ผมว่ากำลังจะหาแง่มุมมาทำสารคดีเกี่ยวกับเรื่องนี้ ทำแบบให้เข้าใจง่ายๆ ไม่ต้องปีนกะไดฟัง
ปีนกะไดดู
อีกเล่มก็เป็นของคุณสุพจน์ด่าน ตระกูล เขียนเรื่องปรีดีหนี ส่วนอีก 2- 3 เล่มจำไม่ได้
แต่ทั้งหมดนั้นก็ถูกเจ้าหน้าที่รวบไป เลยได้ทีผมกวนตีนอีก
ผมพูดแบบหัวเราะเยาะเย้ยเช่นเดิมว่า เฮ้ยหนังสือปรีดีนี่เดี๋ยวนี้เขาไม่ได้ขายกันใต้ดินแล้วนะ
ไปงานสัปดาห์หนังสือนี่วางขายกันเยอะเลยนะ ประมาณนี้ที่ผมพูด
เมื่อได้ของจนพอใจ (จริงๆเจ้าหน้าที่ก็กวาดสาดๆไป ซีดีบนโต๊ะที่พวกคนทำงานกับผมเอางานมาส่งก็กวาดไปด้วย สงสัยจริงๆว่าจะเปิดดูทุกแผ่นหรือเปล่า)
จากนั้นก็ให้ผมเซ็นรับ ปิดผนึกอย่างดี บอกว่าจะเปิดก็เมื่อเปิดต่อหน้าผมเท่านั้น
เอาของไปเก็บไว้แล้วจะนัดผมไปเปิดซองตรวจของกันทีละชิ้น ผมก็เซ้นต์ๆไป
แต่ผมบอกว่า โน๊ตบุ๊คของน้องสาวผมไม่เกี่ยวช่วยกรุณาเอามาคืนเขาไวๆด้วย เพราะเขาไม่เกี่ยวและจริงๆก็ไม่ควรเอาไปด้วย แต่ตำรวจหัวหน้ารีบบออกว่าไม่ได้ต้องเอาคอมไปให้หมดเพื่อตรวจสอบ
โชคดีผมไม่ได้บอกว่าผมมีเครื่อง Imac รุ่นแรก กับ mac LCII รุ่นจอขาวดำที่ผมเก็บสะสมอยู่ด้วย
ถ้าบอกคาดว่าแกคงให้ลูกน้องเอาไปด้วย
จากนั้นเขาก็บออกให้ผมไปที่ DSI ผมถามว่าจะควบคุมตัวผมเลยหรือไม่ ผมจะได้เตรียมตัว
เจ้าหน้าที่รีบบอกว่าเปล่าแค่ไปสอบสวน ขับรถไปได้เลยเอาแม่ไปด้วย ผมบอกแถวนั้นมันหลายประตูผมกลัวเข้าไม่ถูกถ้าเลยแล้วกลับรถไกล ให้ตำรวจมานั่งรถผมคนนึงจะได้คอยบอกทาง
ตำรวจนายนึงที่ดูท่าทางเป็นมิตรก็ขึ้นมานั่งรถผม
จริงๆระหว่างตรวจค้นในบ้านตำรวจก็พยายามคุยเรื่องทั่วไป ผมเข้าใจว่าคงเพื่อให้ผมผ่อนคลายและรู้สึกว่าพวกเขาไม่ได้จะทำร้ายอะไร ซึ่งดูของทุกอย่างในบ้านผมจะเป็นที่สนใจของตำรวจไปหมด
ไม่ว่าจะเป็นแผ่นเสียง เครื่องเล่นแผ่นเสียง เครื่องเสียง ตำรวจบางนายถามผมว่าชอบฟังเพลงอะไร ผมบอกว่าชอบฟังแจ๊ซ แกก็บอกเออผมก็ชอบ วันหลังมาขอฟังบ้างเพราะแกก็เล่นเครื่องเสียง บางคนเห็นจักรยานผมก็สนใจผมก็อธิบายให้ฟังว่าจักรยานที่มันแพงๆหน่อยมันดี กว่าจักรยานธรรมดายังไง บรรยากาศช่วงนี้เหมือนเพื่อนมาปาร์ตี้ที่บ้านจริงๆ
ช่วงหน้ามาดูว่า เขาสอบสวนผมยังไง หรือมาดูว่าใครสอบสวนใคร
โปรดคอยติดตามด้วยความระทึกในหทัยพลัน
(ขอยืมสำนวนหน่อยนะครับ มติชน ฮา)
------------------------------------------------
ที่มา : ประชาไทเวบบอร์ด
This article illustrates a pure violation of Human Rights in Thailand. The author described the detailed event that he could possibly recall. Again, it can happen to you or anyone, beyond any reasonably doubt.
*****************************************************
How Did They Arrest Me? - Part I, a True Story from Pruay Salty Head.
Posted in Prachatai Webboard on July 26, 2010 at 12:56 p.m. by Tolareland
Reposted in Thai Free News, http://www.tfn3.info/board/index.php?topic=13107.0
Translated by: Doungchampa
******************************************************
Late May (2010 – translator)….
Today, I intended to get out purchasing some parts for my motorcycle. I would like to have a good repair because I wanted to drive upcountry. I planned on cruising through the North and Northeastern regions, stopping by and discussing with our traumatic brothers and sisters who came back from the gathering. I would like to take some photos to make my own documentary, so that these folks would have the rights of representations to express themselves. I finished my lunch and showered approximately after 1:00 p.m. I drove my car not too far out of my subdivision. I could say that, it was just in the vicinity nearby.
There was a car making a U-turn ahead of me, which made the front car stopped. Then, a lady in that car that made a U-turn suddenly stopped. She opened the driver’s door, walked outside and lifted up the front hood. I immediately thought that, her car should have been broken down and also parked in the middle of the road. I suspected that it might be related to her battery, which was running out of juices. I recalled that I had a battery jumper cable in my car. I decided to steer my car leftward, because the car in front of me had parked still.
Then, there were the cars moving up toward my left, which made me unable to steer to any direction. I had an unpleasant thought that, I was trying to be a good road Samaritan by helping that lady with the battery jumper cable; this car was blocking my way. I moved in order to open the door. Suddenly, there was a man, approximately 50 years old, wearing a nice professional suit walking along side of my car. I initially thought that this had to be a retard and crazy guy because in this type of hot weather, he decided to wear the suit and walked in the middle of the road. On the contrary, he opened the suit for me to view inside, and I saw the embroiled letters, “DSI”, (Department of Special Investigation!) Then, I knew of what was really happening.
I lowered down the glass window from my driver side. That man asked me whether I was ‘Pruay’. I thought that it was useless to refuse and I had previously thought that, if I had been arrested for questioning, I would not slip, but would tell them the truth. I told him yes, I was ‘Pruay’. That man said that he would like to talk with me inside the car. I told him that I would contact my attorney. He quickly stated whether I would like to use the formal method. I opened the passenger door and allowed him to sit inside my car. He showed me the search warrant. After glancing through it, I had to say to myself that this darn court was very diligent to issue the search warrant even on Sunday. (The day that they arrested me was on Monday.)
That man asked me what photos I posted in the websites. During that time, I thought he meant by the altered photos. The first website, I thought of the monkey photos, which I thought that, if it was the lese majesté law, the photos like that, might get within the boundary. This made me feel confident that, I surely had never posted these types of photos. Then, I said that, I had never done it and I had never posted these types of photos. (Later, I would reveal what type of photos he meant. You, then, should suppress all of your laughs.)
He also stated that I had been found guilty with the charge of breaking the national security. I could no longer break my emotions, but was able to keep just a bit of my good feelings. I immediately responded back that what a darn national security crap he was talking about. He tied up the whole entire national security with just one family. That was not the way the national security was all about. This made that police officer pause for a moment. I thought that, he should think quietly that this time, it would not be an easy one.
From then, he informed me to go back and entered my house by letting the security guard know that; all of them were coming to the party. Within a few minutes, there should be at least 4-5 cars following us. Then, I realized that, the cars surrounded me on the road, were all DSI’s vehicles.
That time, I thought that, what a son of the bitch I was to murder someone, in order for god darn herds of law enforcement officers to follow me. When I initially arrived home, I decided to irritate them that I would not allow anyone to enter yet until I could contact my attorney. I was very angry at that time. So, I outcried that because all of them exercised their powers from the law, so, they could have pointed the gun on people’s heads or what? I was not a dumb found. The lady officer stated that, no and none of them had carried any weapons.
Altogether, I roughly counted all of the law enforcement officers. There were approximately 20 people. I had to be a son of the bitch who really and definitely murdered someone. But why didn’t I recall such an act?
From that time, my mom and my aunt told me to cool down. So, I decided to pause and told them to freely search for anything whatever they would like to do.
The law enforcement officers began to search inside the house, by having me intended to irritate them at all time because I had valid reason to do so.
He asked for my Notebook. I leaded him to my room upstairs. I gave them both the old and the new PCs. Inside my bedroom, there were the bookshelves erected from the floor to the ceilings higher up. Each of the shelves was all squeezed with pocketbooks and CDs, which made the DSI officers pay a lot of attentions. The person, who was in the car with me at the beginning, saw three (3) books with the title of French Revolution. Two of them were written by Professor Jaran Ditthaapichai. The other one was written by M.J. Athitaya something that I could not remember his full name. He said with an exciting voice that this was it, this was it! I asked him what year it was published. This is in 2010, not 1976 so that I would be found guilty. These types of books could be publicly sold anywhere. He laughed and stated that there was nothing to worry. He told his subordinates to seize them, so he would know my notions! But, their subordinates forgot to pick them up.
While other officers were searching for additional materials, their leader and his assistant tried to discuss with me nicely. I also maintained my etiquette by responding back with friendly tones. However, I would like to firmly speak, because I would not have often found this type of opportunity with the official law enforcement officers.
He stated that, I read a lot of books. I told him that, because of a lot of readings, it educated and made me understand quite a bit of things. I also realized that which was right, and which was not. I knew that why we currently had double standards. I knew why when the PAD (People's Alliance for Democracy) groups seized the Government House and the international airport, no one could do anything. Now, the god darn government decided to chase and kill innocent people. The police leader laughed, then nodded, and told me yes, during that time there were two people dead and the police were investigated. In the present, more than 80 people were dead and nothing was happened.
I did not know whether he said this because he wanted me to feel that someone was on my side as well, or because he truly felt that, which I would never know. Anyhow, I did not pay much attention to it.
When we came downstairs toward my working desk, this time, the books on the tables created more interested toward DSI officers. There were 4-5 books laying on that desk, which was all written by Honorary Preedee Panomyong, the statesman of Thailand. From my recollection, one of them was related to Mr. Preedee’s economic outline. I was interested in this topic, especially on the social welfare that he had initially introduced before 1957. But later, he had been accused of involving in Communism ideology. I was trying to grasp some aspects to create my own documentary regarding this topic. I would like to make it easy to understand without having anyone to ask for further of the real meanings or using any sophisticated or educated words. Another book was written by Mr. Supot Dantragoon with the title of “Preedee’s escape”. I could not remember the titles of other 2-3 books.
However, all of them had been confiscated by the DSI officers. I saw an opportunity to irritate them one more time; I decided to speak with ridicule tones that now -> Preedee’s books were no longer sold underground. In the weekly bookfair, there could be plenty of them. I thought this was the tone that I said.
When the officers had all necessary evidences, (truthfully, the officers roughly swept everything on my desk, including every work-related CDs that I and my co-workers had just submitted. I fully and sincerely doubted whether they would examine into each and single one of them.)
After that, I had to sign the receipt on the envelope which was later securely sealed. I was informed that this envelope would be opened again, only in front of me. They took all of the materials and would make the appointment to open the envelope to examine each and every single piece of the evidences. I signed several times without asking anything or paying any attentions. However, I told them that my sister’s Notebook was not involved, and they should quickly return it back to her because truthfully, she was not involved and they should not even take it. However, the police leader quickly refused and stated that, he needed to examine and investigated all of the computers’ peripherals.
Luckily, I did not tell them that I had the first generation of Imac and MAC LCII, the black and white screen version that I had been collecting. If I told him, I believed that he would ask his subordinates to take them as well.
From there, he told me to go to the DSI headquarters. I asked him whether he would like to restrict me at this moment, because I would like to be fully prepared. The officers quickly said no because they would like to asking more questions. I could leave now and bringing my mother to come with me. I told him that, there were several entrances and I might enter the wrong one. If I missed the entrance, it might be a long time to find the U-turn. They asked one of the police officers to accompany us in the car. So, he would be able to guide me the direction. One of the police offers who seemed friendlier sat together in my car.
Truthfully, during the search inside the house, the police tried to generally talk. I believe that they would like me to relieve the stressful tensions and also, to make me feel that they would not harm anyone. I felt that everything inside the house were all seeming to be interested by the police officers; not just the long plays, turntables or even audio equipment. Some of the police officers asked me what type of music I liked to listen. I told him that, I liked listening to jazz. He stated that, he also liked it as well. Next time, he would like to come and join me because he also collected the turntables or audio equipment. Some of them saw my bike and showed their interests. I explained that, the bike here was expensive and why it was better than regular bikes. The atmosphere during that time seemed like friends who truly came to the party gathering.
Next chapter, I would like to explain how they investigated and examined me. Come to find out who was really making an investigation. Please follow the story with the heartbeat pounding inside your chest and wait for further excitement! (I would like to borrow the verse from Matichon!! )
เขาจับผมยังไง ตอนที่ 1 เรื่องจริงจาก ปรวย salty head
Mon, 07/26/2010 - 12:56 | by ตอแหลแลนด์ | Report topic
ปลายเดือนพฤษภาคม
วันนี้ตั้งใจขับรถออกไปซื้ออะหลั่ยจักรยาน เพื่อจะทำรถให้ดี อยากขี่ไปต่างจังหวัด
กะว่าจะตลุยเหนือ อีสาน ขี่จักรยานไปคุยกับพี่น้องที่บอบช้ำกลับไปจากการชุมนุม
อยากไปถ่ายรูปเผื่อมาทำสารคดี เพื่อให้ชาวบ้านมีพื้นที่ในการพูดบ้าง
กินข้าวอาบน้ำเสร็จ ราวบ่ายโมงกว่าๆ ขับรถออกไปจากหมู่บ้าน
ออกไปได้ไม่ไกล เรียกว่าแถวหน้าหมู่บ้านนั่นแหละ
มีรถคันนึงกำลังกลับรถอยู่ข้างหน้า ทำให้รถคันข้างหน้าผมติดคาอยู่
ปรากฏว่าผู้หญิงคนที่กำลังกลับรถ กลับจอดรถลงมาเปิดฝากระโปรงหน้า
ผมนึกในใจอ้าวรถเสียนี่หว่า แถมจอดคาถนนด้วยสงสัยแบ๊ตหมด
นึกได้ว่าในรถผมมีสายชาร์ท กำลังจะขยับรถเบี่ยงออกซ้าย เพราะเห็นรถคันหน้าผมจอดเฉยๆ
กลับมีรถทางซ้ายวิ่งขึ้นมาด้านข้างรถผม ทำให้ขยับไม่ได้ นึกด่าในใจ
ไอ้ห่าจะไปช่วยเข้าชาร์ทแบ๊ตเสืออกมาขวาง ผมขยับจะเปิดประตู
ก็มีชายวัยประมาณ 50 ใส่สูทเดินมาข้างรถ ตอนแรกนึกว่าคนบ้า
เพราะอากาศร้อนขนาดนี้เสือกใส่สูทกลางถนน แต่ที่ไหนได้ ชายคนนี้เปิดด้านในเสื้อให้ดู
มีปักคำว่า DSI ! จึงเข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น
ผมไขกระจกลง ชายคนนั้นถามว่าปรวยใช่มั๊ย ผมคิดว่าไม่มีประโยชน์ที่จะปฏิเสธ
และผมเคยคิดไว้แล้วว่าถ้าโดนจับ ผมจะไม่แถแน่ๆ แต่จะพูดความจริง
ผมบอกใช่ ชายคนนั้นบอกขอเข้าไปคุยในรถ ผมบอกงั้นเดี๋ยวผมเรียกทนาย
ชายคนนั้นรีบบอก อ๋อนี่จะเอาแบบ formal ใช่มั๊ย
ผมเปิดประตูให้เขามานั่งในรถ เขาเอาหมายค้นให้ดู
ผมดู ศาลแม่งขยันฉิบหายอออกหมายค้นให้วันอาทิตย์ (วันที่เขามาจับผมวันจันทร์)
ชายคนนั้นถามผมว่า ผมไปโพสรูปอะไรในเว็บ ตอนนั้นผมนึกว่าเขาหมายถึงภาพตัดต่อ
เว็บแรกผมนึกถึงรูปลิง ซึ่งผมคิดว่าถ้าเป็นกฏหมายหมิ่น รูปอะไรแบบนั้นน่าจะเข้าข่าย
นั้นทำให้ผมมั่นใจว่า ผมไม่เคยโพสรูปแบบนั้นแน่ๆ ผมเลยบอกไปว่าไม่มีอ่ะ ผมไม่เคยโพสรูป
เดี๋ยวตอนหลังผมจะเฉลยว่าเขาหมายถึงรูปอะไร ท่านทั้งหลายคอยกลั้นหัวเราะให้ดีก็แล้วกัน
เขาบอกผมอีกว่าคุณทำผิดเรื่องความมั่นคง ผมเลยฟิวส์ขาดแต่เก็บอารมณ์ไว้ได้หน่อยนึง
เลยสวนไปว่าความมั่นคงบ้าอะไรของพวกคุณ คุณแม่งเอาความมั่นคงของประเทศชาติไปผูกไว้กับครอบครัวครอบครัวเดียว แบบนั้นไม่ใช่ความมั่นคงของประเทศ ตำรวจนายนั้นเลยชะงักไปหน่อย
ผมคิดว่าเขาคงนิดในใจว่า งานนี้ไม่หมูแน่ๆ
จากนั้นเขาบอกให้ผมกลับเข้าไปในบ้าน ให้แกล้งบอกยามว่ามาปาร์ตี้กัน เดี๋ยวจะมีรถเจ้าหน้าที่
ตามมาอีกสี่ห้าคัน ผมถึงรู้ว่าไอ้รถที่รายล้อมผมอยู่นั้นเป็นรถ DSI ทั้งหมด
ตอนนั้นผมนึกในใจ ไอ้เห ี้ยนี่กูคงไปฆ่าใครตายมั้ง แม่งถึงแห่กันมาขนาดนี้
ถึงบ้านตอนแรกผมก็ยังกวนตีนอยู่บอกยังไม่ให้เข้าบ้าน เดี๋ยวจะเรียกทนาย
ตอนนั้นผมโมโหมาก เลยโวยวายไปว่าอ้อนี่เห็นว่ามีอำนาจจาก พรก
เลยจะใช้ปืนกดหัวประชาชนหรือไงวะ บอกให้ก็ได้ผมไม่ได้โง่ ไม่ใช่ตาสีตาสานะ
เจ้าหน้าที่ผู้หญิงรับบอกว่าไม่มี ไม่มีใครมีปืน
เบ็ดเสร็จผมนับคร่าวๆ เจ้าหน้าที่ทั้งหมดที่มาที่บ้านผม ประมาณราวๆ เกือบยี่สิบคน
ไอ้เห ี้ยนี่กูคงไปฆ่าใครตาย จริงๆแน่เลย ทำไมกูไม่รู้วะ?!?
หลังจากนั้นแม่กับป้าก็บอกให้ผมใจเย็นๆ ผมเลยเย็นลง เลยเอ้าอยากค้นอะไรก็ค้นไปตามสบาย
เจ้าหน้าที่ก็เริ่มค้นในรถในบ้าน โดยมีผมตั้งใจเดินกวนตีนตามตลอด ซึ่งมันก็น่าจะกวนตีน
เขาถามหาโน๊ตบุ๊คผม ผมก็พาขึ้นไปบนห้อง ให้ไปทั้งตัวเก่าและตัวใหม่
บนห้องนอนผมจะมีชั้นหนังสือสูงจากพื้นจรดเพดานเต็มผนัง อัดแน่นไปด้วยหนังสือพ๊อคเก็ตบุ๊คและดีวีดี ซึ่งก็เป็นที่สนใจของเจ้าหน้าที่ DSI ตัวหัวหน้าคนที่เข้าชาร์จผมคนแรกในรถ ไปเห็นหนังสือ การปฏิวัติฝรั่งเศสสามเล่ม 2 เล่มเป็นของอาจารย์จรัล ดิษฐาอภิชัยเขียน อีกเล่มเป็นของหม่อมเจ้าอทิตยา อะไรสักอย่างผมลืมชื่อไป แกก็ดูตื่นเต้นบอกนี่ไงๆ ผมบอกอะไรนี่มัน พศ. สองห้าสามห้านะครับ ไม่ใช่สองห้าหนึ่งเก้า จะได้มีความผิด หนังสือแบบนี้เขาขายกันทั่วไป แกก็หัวเราะบอกว่าเปล่าไม่มีอะไร แกบอกลูกน้องให้เอาไปด้วยเพื่อจะได้รู้แนวคิด ! แต่ลุกน้องก็ลืมหยิบไป
ขณะที่เจ้าหน้าที่คนอื่นๆ กำลังค้นของอยู่นั้น ตัวหัวหน้าและอีกคนก็พยายามคุยกับผมดีๆ ผมก็คุยดี
แต่ผมก็พูดตรง เพราะโอกาสแบบนี้คงไม่มีบ่อยนักที่ผมจะได้พูดตรงๆกับเจ้าหน้าที่บ้านเมือง
แกบอกว่าอ่านหนังสือเยอะนะ ผมบอกครับก็เพราะผมอ่านเยอะไง ผมถึงรู้อะไรเยอะ รู้ว่าอะไรถูกอะไรไม่ถูก รู้ว่าทำไมตอนนี้มันถึงสองมาตราฐาน รู้ว่าทำไมตอนยึดทำเนียบปิดสนามบิน ไม่มีใครทำอะไร
มาตอนนี้แม่งไล่ฆ่าประชาชน ตำรวจหัวหน้าแกก็หัวเราะแล้วหันมาพยักเพยิดกับผมบอกว่าเนอะ
ตอนนั้นตายสองคนตำรวจโดนสอบ ตอนนี้ตายแปดสิบกว่าคนไม่เป็นไร
ผมไม่รู้แกพูดเพื่อให้ผมรู้สึกมีพวกหรือแกรู้สึกจริงๆผมก็ไม่ทราบได ้ซึ่งผมก็ไม่ได้สนใจ
พอลงมาข้างล่างมาที่โต๊ะทำงาน คราวนี้หนังสือบนโต๊ะยิ่งเป็นที่สนใจของ DSI มากขึ้น
4-5 เล่มที่วางอยู่บนโต๊ะนั้นล้วนเป็นหนังสือของท่านปรีดีทั้งสิ้น
เท่าที่จำได้เล่มนึงเป็นเค้าโครงเศรษฐกิจของท่านปรีดี ผมกำลังสนใจเรื่องนี้
สนใจเรื่องสวัสดิการสังคมที่ท่านคิดมาตั้งแต่ก่อนปี 2500 แต่กลับถูกหาว่าเป็นคอมมิวนิสต์
ผมว่ากำลังจะหาแง่มุมมาทำสารคดีเกี่ยวกับเรื่องนี้ ทำแบบให้เข้าใจง่ายๆ ไม่ต้องปีนกะไดฟัง
ปีนกะไดดู
อีกเล่มก็เป็นของคุณสุพจน์ด่าน ตระกูล เขียนเรื่องปรีดีหนี ส่วนอีก 2- 3 เล่มจำไม่ได้
แต่ทั้งหมดนั้นก็ถูกเจ้าหน้าที่รวบไป เลยได้ทีผมกวนตีนอีก
ผมพูดแบบหัวเราะเยาะเย้ยเช่นเดิมว่า เฮ้ยหนังสือปรีดีนี่เดี๋ยวนี้เขาไม่ได้ขายกันใต้ดินแล้วนะ
ไปงานสัปดาห์หนังสือนี่วางขายกันเยอะเลยนะ ประมาณนี้ที่ผมพูด
เมื่อได้ของจนพอใจ (จริงๆเจ้าหน้าที่ก็กวาดสาดๆไป ซีดีบนโต๊ะที่พวกคนทำงานกับผมเอางานมาส่งก็กวาดไปด้วย สงสัยจริงๆว่าจะเปิดดูทุกแผ่นหรือเปล่า)
จากนั้นก็ให้ผมเซ็นรับ ปิดผนึกอย่างดี บอกว่าจะเปิดก็เมื่อเปิดต่อหน้าผมเท่านั้น
เอาของไปเก็บไว้แล้วจะนัดผมไปเปิดซองตรวจของกันทีละชิ้น ผมก็เซ้นต์ๆไป
แต่ผมบอกว่า โน๊ตบุ๊คของน้องสาวผมไม่เกี่ยวช่วยกรุณาเอามาคืนเขาไวๆด้วย เพราะเขาไม่เกี่ยวและจริงๆก็ไม่ควรเอาไปด้วย แต่ตำรวจหัวหน้ารีบบออกว่าไม่ได้ต้องเอาคอมไปให้หมดเพื่อตรวจสอบ
โชคดีผมไม่ได้บอกว่าผมมีเครื่อง Imac รุ่นแรก กับ mac LCII รุ่นจอขาวดำที่ผมเก็บสะสมอยู่ด้วย
ถ้าบอกคาดว่าแกคงให้ลูกน้องเอาไปด้วย
จากนั้นเขาก็บออกให้ผมไปที่ DSI ผมถามว่าจะควบคุมตัวผมเลยหรือไม่ ผมจะได้เตรียมตัว
เจ้าหน้าที่รีบบอกว่าเปล่าแค่ไปสอบสวน ขับรถไปได้เลยเอาแม่ไปด้วย ผมบอกแถวนั้นมันหลายประตูผมกลัวเข้าไม่ถูกถ้าเลยแล้วกลับรถไกล ให้ตำรวจมานั่งรถผมคนนึงจะได้คอยบอกทาง
ตำรวจนายนึงที่ดูท่าทางเป็นมิตรก็ขึ้นมานั่งรถผม
จริงๆระหว่างตรวจค้นในบ้านตำรวจก็พยายามคุยเรื่องทั่วไป ผมเข้าใจว่าคงเพื่อให้ผมผ่อนคลายและรู้สึกว่าพวกเขาไม่ได้จะทำร้ายอะไร ซึ่งดูของทุกอย่างในบ้านผมจะเป็นที่สนใจของตำรวจไปหมด
ไม่ว่าจะเป็นแผ่นเสียง เครื่องเล่นแผ่นเสียง เครื่องเสียง ตำรวจบางนายถามผมว่าชอบฟังเพลงอะไร ผมบอกว่าชอบฟังแจ๊ซ แกก็บอกเออผมก็ชอบ วันหลังมาขอฟังบ้างเพราะแกก็เล่นเครื่องเสียง บางคนเห็นจักรยานผมก็สนใจผมก็อธิบายให้ฟังว่าจักรยานที่มันแพงๆหน่อยมันดี กว่าจักรยานธรรมดายังไง บรรยากาศช่วงนี้เหมือนเพื่อนมาปาร์ตี้ที่บ้านจริงๆ
ช่วงหน้ามาดูว่า เขาสอบสวนผมยังไง หรือมาดูว่าใครสอบสวนใคร
โปรดคอยติดตามด้วยความระทึกในหทัยพลัน
(ขอยืมสำนวนหน่อยนะครับ มติชน ฮา)
------------------------------------------------
ที่มา : ประชาไทเวบบอร์ด
สมัครสมาชิก:
บทความ (Atom)