สวัสดี ครับนานๆเข้ามาที
ปกติจะเข้ามาประชาไทก็เอา ข่าวต่างๆที่ไปทำมาอัพ รูปบ้าง เนื้อข่าวบ้าง แต่วันนี้ผมอยากจะกล่าว รำลึกถึงข้าราชการที่ยิ่งใหญ่ที่สุดท่านหนึ่งของประเทศไทย
โดย ส่วนตัวรู้จักกับเสธแดงอย่างผิวเผิน ผมเป็นนักข่าว ส่วนเสธแกก็ชอบนัก ข่าว(ไม่เกี่ยวอะไรกับคุณแม่น้องนักรบนะ 555!") ผมสัมภาษเสธบ่อย ในการทำงานก็แลกเบอร์โทรกัน เสธเค้าจะให้การ์ดส่วนตัวรับก่อนค่อยคุยกับแก นิสัยส่วนตัวที่ผมสัมผัสอย่างผิวเผินคือ
เสธแกปากร้ายนะครับ ชอบด่า พอสนิทๆกันบางทีแกก็ขึ้นกู ขึ้นมึงบ่อยๆก็มี (แต่ผมไม่กล้าขึ้นกู ขึ้นมึงกับแกนะ เด๋วลูกน้องแกกระทืบเอา 555+)
ข้อดีที่สุดของเสธมี หลายอย่าง อย่างหนึ่งคือ แกไม่ถือตัวครับ ผมไปทำข่าวทีไรจะเห็นประชาชนรุมล้อมแกเต็มไปหมด ในแบบที่ผมไม่เคยเห็นใคร เป็นแบบนี้มาก่อน ส่วนมากมาขอลายเซ็นต์ เอาของขวัญขนมขบเคี้ยวมาให้ก็มี เสธแกตอบรับยกมือวันทาหัตถ์ตอบทุกคนที่ยกมือไหว้แก
บางทีมีทหารเก่าเอารูป สมัยรบมารำลึกความหลังกับเสธ ครั้งหนึ่งผมนั่งรอสัมภาษเสธอยู่ 4 ชม. เพราะ แกนั่งคุยกับอดีตทหารแก่ๆคนหนึ่ง ช่วงนั้นผมเห็นใบหน้าเสธมีความสุขมาก พูดเรื่องราวต่างๆชี้โบ้ ชี้เบ้
บางทีเรียกผมเข้าไปดูรูปเเล้วบอก "ดู ไว้ ทหารนักรบเค้าทำกันแบบนี้ ทหารนักกอฟไม่มีหรอก ฯลฯ อะไรต่อมิอะไรแกยึดยาว" นั้นคือ ความเป็นกันเองของเสธ.แดง ที่ผมเห็นว่าราชการท่านอื่นมีน้อยมาก
แม้แต่นักการเมืองหรือแกนนำทั้ง นปช. ทั้งพันมิตรก็ไม่มีคนทำแบบเสธ.แดงได้ คือ
ยืนแจกลายเซ็น เดินตรวจรอบบริเวณที่ชุมนุม 6-7 ชม.ติดต่อกันทุกวัน แม้แต่การใช้ โทรศัพท์ถ้าใครโทรหาเสธแล้วไม่มีคนรับ ซักพักแกจะโทรกลับมา เป็นทุกครั้งและเเทบทุกคนที่โทรหาแกด้วย
ซึ่งผมเชื่อว่าไม่ว่าจะเป็น นักการเมือง ข้าราชการหรือแกนนำน้อยคนจะทำแบบนี้ จนผมอยากตั้งฉายาให้แก ว่า "ข้าราชการไพร่ตัวอย่าง"
เสธแกคนลูกน้องเยอะ มีคนเป็นหนี้บุญคุณแกเยอะมาก หนึ่งในนั้นคือผมเอง ในวันที่ 10 เมษา ผมเป็นหนี้บุญคุณเสธ คือ ช่วงนั้นมีข่าวการสลายการชุมนุมด้วยกำลังทหาร ด้วยความขี้เกียจของผมคือ ไม่รู้ว่าทหารจะมาสลายเมื่อไหร่ขี้เกียจไปรอเก้อ
ก็อาศัยโทรไปถามเสธแดงนี้แหละ "เสธครับ วันนี้ทหารมาสลายจริงมั้ย" อะไรเเบบนี้ เสธแกจะบอกละเอียดหมด มา ไม่มาเพราะอะไร ยังไง อย่าไป คิดว่าแกได้ข่าววงในมานะครับ ส่วนมากจะตอบ "นอนอยู่บ้านเหอะ วันนี้ยังไงก็ไม่มา เพราะยังระดมพลมาไม่ได้"
บางทีแกก็จะอธิบายยุทวิธี ทางทหารมาประกอบ ส่วนมากผมฟังไม่ค่อยรู้เรื่อง ไม่เคยเป็นทหารอาศัยแกบอก "มา" ก็ไปทำข่าว "ไม่มา" ก็นอนอยู่บ้านแค่ นั้นจบ ซึ่งมักจะถูกตามที่เสธบอกเสมอ
ในวันที่ 10 เมษา. ผมตื่นขึ้นมาก็พบว่าทหารเข้าสลายที่ผ่านฟ้า โดยเข้าที่ Un และข้าวสาร ผมรีบไปทันที วันนั้นโทรหาเสธแต่ไม่มีคนรับ ผมโทรอยู่หลายสายจนเลิกโทร จนกระทั่งเกือบทุ่มก่อนระเบิดM.79มาลง
ตอนนั้นยังไม่มีการยิงอะไรมากมาย แต่มวลชนและทหารประจัญหน้ากัน ผมยืนถ่ายรูปกับนักข่าวอีกคนที่ถ่ายวีดี โอ (ทราบภายหลังว่าอยู่พีเพิ้ล) จู่ๆเสธแดงโทรเข้ามาแล้วถามผมว่าโทรมาทำไม
ผมก็บอกว่าจะถามเรื่องทหารแล้วก็บอกสถานการณ์คราวๆไป ตอนนึง แก ถามผมว่าผมอยู่ตรงไหน ผมก็บอกว่า "อยู่หลังทหาร ตรงรถสายพานคันสุดท้าย" เสธแกบอกให้ผมออกมาจากตรงนั้นโดยด่วนที่สุด ตรงนั้นอันตราย
สถานการณ์แบบ นี้ทหารจะยิงโดยไม่เลือก แล้วก็จริงๆ พอผมออกมาอยู่ตรงหลังป้ายทางหลวง ก็มีการยิงกันชุดใหญ่จากทหารแล้ว M.79 ก็มาตกตรงที่ๆผมเคยยืนพอดี(ท้ายรถสายพานลำเลียง) นักข่าวพีเพิ้ลที่อยู่ ข้างผมโดนสะเก็ดระเบิดที่หน้าอกต้องไปผ่าออก (ตอนหลังเห็นเค้าขึ้นเวที จึงทราบว่าโดนสะเก็ดระเบิด)
จากนั้นนักข่าวรอยเตอร์ญี่ปุ่นก็โดนยิงตาย เสื้อแดงก็โดนยิงตายอีกมาก วันนั้นตอนกลับมาจากทำข่าวที่รพ.กลาง ผมขี่รถไปร้องไห้ไป คิดถึงเสธ ถ้าไม่ได้เสธโทรมาบอกผมอาจตายไปแล้วก็ได้ เสธแดงเป็นผู้มีพระคุณกับผม
ในวันสุดท้ายของเสธแดง ผมอยู่ที่ดินแดงพอได้ข่าวจากเพื่อน ทันทีที่ทราบผมรีบมาที่ด่านศาลาแดง ตอน นั้นมืดมาก ผมพยายามเข้าไปถ่ายรูปตรงจุดที่แกโดนยิงแต่เข้าไม่ได้ การ์ด ห้ามไว้บอกว่าถ้าใครเข้าไปเจอสไนเปอร์ยิงทันที
แล้วก็จริงๆ ทดลองกลิ้งยางไปเสียงปืนไม่ทราบที่มาก็ยิงสวนลงมา ผมเลยไปรพ.ที่เสธแก รักษาตัว รู้สึกแย่ครับที่ผู้มีพระคุณโดนทำร้ายจนเสียชีวิต แต่เรากลับทำ อะไรไม่ได้เลย
ในประเทศไทยนอกจากบิดามารดาและพระสงฆ์ ถ้ามีใคร ซักคนที่ผมจะกราบด้วยความเต็มใจ คนๆนั้นคือ
"เสธแดง ข้าราชการไพร่ตัวอย่างของประเทศไทย"
ขอบคุณที่มาบทความ: คุณDeerhunter14
ขอบคุณ: "น้องบัวตูม"ส่งMailบทความนี้มาให้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น